Recenzja filmu

Magic Mike (2012)

"Prawo mówi, że dotykanie jest zabronione!", woła przystojny jegomość ubrany "skromnie" w skórzany kostium na początku "Magic Mike’a". Cóż, ośmielę się nie zgodzić, panie McConaughey. Film nie tylko wciągnie was w swój świat niczym solidny film akcji, ale, jeśli oglądają go panie, ostrzegam, ryzykujecie poddanie się niekontrolowanej żądzy dotknięcia ekranu. Nie chodzi tu wyłącznie o torsy godne greckich bogów… jest tam również dobra historia, czekająca na to, by was zaskoczyć.

Michael to na pozór zwyczajny facet, który łatwo gubi się w tłumie, a jednak, gdy przyjrzymy się jego życiu, znajdziemy w nim lawinę zwariowanych, nocnych imprez, pięknych kobiet i masę zielonych banknotów. Mike (Channing Tatum) jest zabawny, inteligentny, pracowity i jest striptizerem. Nic dziwnego, że młody Adam (Alex Pettyfer) nie może uwierzyć własnym oczom, kiedy z pomocą Mike’a zostaje wprowadzony na olśniewającą, opływającą w pieniądze scenę pełną mężczyzn, których ciała przenoszą kobiety z dala od nudy i rutyny do nieznanego królestwa zabawy i odrobiny szaleństwa.

Steven Soderbergh należy do grupy niezwykle charakterystycznych i wszechstronnych reżyserów. Bawi się opowieścią o ambitnym, młodym mężczyźnie i lepi z niej rozrywkowy film, ozdabiając go słonecznymi ulicami Los Angeles i zapadającymi w pamięć postaciami, ale nie zapomina o cichym przypomnieniu, że to, co przedstawia nie jest baśnią, a rzeczywistość nie może obiecać szczęśliwego zakończenia. Film z lekkością wędruje przez kolorowe światła klubu dla striptizerów Xquisite, poprzez codzienne życie Mike'a, by w końcu, wraz z pojawieniem się Adama, zmusić głównego bohatera do podjęcia ostatecznej decyzji o swojej przyszłości. Film wiele zawdzięcza Channingowi, który za pomocą swojej naturalnej zdolności rozświetlania ekranu roztacza wokół siebie aurę swobody i wesołości. Ciekawie prezentuje się jego kariera, kiedy to długo walczył z próbami zaszufladkowania jako jedynie ślicznego chłopca, zanim udało mu się ugruntować swoją pozycję w Hollywood. Pozostała obsada również nie pozwoli widowni o sobie zapomnieć. Nie dajcie się zwieść rozbrajającej ekstrawagancji postaci Matthew McConaughey'ego, Dallasa, który ma wiele asów w rękawie do wykorzystania w podstępnej grze, by zatrzymać chłopaków u swojego boku. Postać Cody Horn, Brooke, dziewczyny o skupionym, odpowiedzialnym spojrzeniu, która nie zawaha się obsypać Mike'a brutalnymi słowami na temat jego stylu życia, wnosi powiew świeżego powietrza do jego świata. Co się tyczy pozostałych pracowników klubu, takich jak Matt Bomer albo Joe Manganiello, cóż, stanowią oni bardzo przyjemny dodatek razem z ich kostiumami strażaków, żołnierzy albo Tarzana. To, co jednak naprawdę zwraca uwagę jako nieskończone źródło żartów i rozbawienia to scenariusz pełen ciepła, który przywiera do serca. Pełen ciętych dialogów, szczególnie tych pomiędzy Mikiem a Brooke, nie jest oryginalny sam w sobie, ale wydaje się wyciągnięty z prawdziwego życia, stąd poczucie oglądania czegoś znajomego, co czyni go szczególnym. Ukryty gdzieś w warstwach tej historii czai się morał, z pewnością nie szokujący ani taki, który potrafi zmienić życie na zawsze, ale wystarczająco wymowny, by zrozumieć, jak ważne są marzenia i pogoń za nimi.

Podsumowując zatem krótko i zwięźle, "Magic Mike" spełnia wszystkie oczekiwania jako nonszalancki, pozytywny i dobrze wyreżyserowany film.