Yoka i Sobiszewski często mają ciekawą koncepcję, ale przez słaby, niedopracowany scenariusz, stojące na niskim poziomie dialogi oraz postaci Jolasi i Waldka, ewidentnie nie mogą się one przebić. Większość odcinków z lat 2010-2012 jest przez to słaba. Opisany przez ciebie odcinek to jeden z nielicznych wyjątków. Jak dla mnie znacznie lepszy niż stojące na żenującym poziomie epizody z jesieni 2011 r. czy przereklamowane tryptyki oraz przeceniony Plajtajszyn. Niestety, jedna jaskółka wiosny nie czyni. Chciałbym, by więcej odcinków stało chociaż na takim poziomie, jak wspomniany przez ciebie. Chcieć, a otrzymać, to jednak różne rzeczy.

Myślę, że każdy odcinek ma w sobie wyjątkowy morał. Tylko tutaj został on dokładniej ukazany. Surrealizm charakteryzuje się grą symboli i wieloznacznością. Więc jesteś jak najbardziej w błędzie. Sterotypy ze starych odcinków uwarunkowały rzesze ludzi, którzy chcą się pośmiać, co niestety jest wielkim błędem. ŚWK nie jest komedią tylko satyrą, satyra może mieć przeddźwięk komediowy nie musi. Oglądam ŚWK i drżę nad tym co się dzieje w PL.
Reasumując każdy odcinek to geniusz, nienadający się dla każdego.

Przesada z tym "geniuszem". Są odcinki świetne, ale są też i marne.