Ponieważ czytałam bardzo burzliwą dyskusję na temat realności przedstawionej w odcinku sytuacji (tj. czy premier mógłby zgodzić się na warunki terrorystów), podsumuje to jedynie w ten sposób:
w odcinku nie chodziło o "realność" sytuacji, ale :

a) o naród, który dumnie zasiadł przed odbiornikami i zrobił z tego wydarzenia szampańską imprezę. Oglądali wszyscy: młodzi i wiekowe babcie, ludzie w barze i lekarze w szpitalu. Bo bez względu na to jak straszne i obrzydliwe jest to co widzimy, nie potrafimy przestać patrzeć. To nie terrorysta był obrzydliwy ze swoim żądaniem, ale ludzie, którzy to oglądali. Bez publiki, nie byłoby przedstawienia.
b) księżniczkę uwolniono pół godziny przed godziną zero i błąkała się po mieście, ale chociaż była najbardziej rozpoznawalną, a obecnie poszukiwaną osobą w kraju -nikt jej nie odnalazł. Ulice były puste, bo wszyscy usiedli przed telewizorami.
c) premierowi nie zależało na życiu księżniczki. Ale był politykiem, jego notowania spadały, naród na niego naciskał, więc dla "pozostania przy korycie", zdecydował się na seks z świnią.
d) i na koniec: gdyby nie youtube, facebook i twitter, czyli siła mediów, sprawy rownież by nie było.
e) kiedy wszystko się skończyło -nic się nie zmieniło.

Podsumowując: nie ma znaczenia na ile ta sytuacja jest realna. Nie jest. To wyborny pastisz, szyty grubym dramatem na współczesnych ludzi, którzy tysiące lat po Rzymie, dalej krzyczą "igrzysk!", polityki , która nie zna skrupułów, nowych mediów, które nakręciły całą sprawę i ludzi, którzy po roku o wszystkim zapomnieli, imo dla żony premiera osobista tragedia trwała nieustannie.