W kiblu, rozmowa Jacka z Willem.

Poza tym przy tymże właśnie śniadanku padły te oto pamiętne słowa:
- I don't find you that Interesting.
- you will.

Tak, ta dziewczyna nabita na jelenie rogi to był pierwszy prezent dla Willa. Hannibal się postarał. Trzeba przyznać, że wyglądało to dobrze. I Will od razu się poznał, że to nie dzieło Dzierzby.
To niesamowite, że oziębły, wyrafinowany i powściągliwy Lecter zmiękł tak prędko. Wystarczyło tylko jedno spotkanie z Grahamem, by ten upichcił dla niego jajecznicę i pojechał z nią do samego Wolf Trap. Hannek musiał wiedzieć, że biedny Will nie jada zbyt dobrze. Ciągle zastanawiam się dlaczego Will był na początku tak wrogo nastawiony do Lectera.

Jakbyś spotkała kogoś kto Cię w 23 sekundy rozszyfroał i jeszcze Cię zawstydza, bo mówi to na pierwszym spotkaniu i to publicznie? A poza tym Will był dość dziki wtedy, taki odludek, tylko te pieski i pieski.

Trzeba go było oswajać jak psiaka. Hannibal zrobił z Willem dokładnie to co ten z tym pieskiem którego zgarnął z drogi i przywiózł do domu.

Idealne porównanie.

Racja. Można poczuć się nieco zagrożonym i atakowanym. Poza tym Will był wtedy bardzo wydziczały, jak powiedziałaś. No i przyjmował mnóstwo autystycznych cech. Robił to świadomie i celowo, żeby ludzie się do niego zbytnio nie przysuwali. Tworzył barierkę wokół siebie, nikt nie zawracał mu głowy i bach! Pojawia się Hannibal i rozbija ten mur bez najmniejszego problemu. Nieco przerażająca myśl.

Hannibal od początku wiedział, że Will będzie dla niego tak ważny. Czy Will zdawał sobie z tego sprawę?

Tak, przy nim czuł się jescze bardziej jak osaczony pies. Psy unikają kontaktu wzrokowego kiedy są zdenerwowane/boją się itp.

A tego nie wiem, ale coś przy tym śniadaniu zaczęło się w Willu zmieniać. Już nie był taki nastroszony. Ale mogę nie pamiętać dobrze, tak z pamięci jadę.

W końcu w dokładnie ten sam sposób Will obłaskawił tamtego kundelka. Kupił go jedzonkiem. Brilliant :P

Jak to mówią, przez żołądek do serca. :)

Myślę, że podczas tej śniadaniowej pogawędki Hannibal zaczął intrygować Willa.

Na pewno. Hannibal już miał go w garści. Jeszcze warczącego i przestraszonego ale i zaciekawionego i zaczął go oswajać.

I jak patrzę na to wszystko teraz, po finale, po tylu latach, to historia zmierzała do takiego końca od samego początku. Nie mogła potoczyć się inaczej. To zawsze był romans.

Tak. Chyba kiedyś napisałam, że jak dla mnie tak było od pierwszego odcinka i to nie był żart :)
A obejrzałam ten odcinek ze 4x kiedyś to wiem co mówię :P

Miał, miał.
Przecież jak przyszedł ze śniadankiem, Will od razu ze złością zapytał gdzie Crawford. A Hannibal na to ze stoickim spokojem i delikatnym uśmiechem - To jest podróż/przygoda tylko dla naszej dwójki Willu ;)
Wszystko miał już wtedy zaplanowane!

Hannibal dokonał wówczas innej rzeczy: rozśmieszył Willa. Po prostu. Porównaniem z filiżanką. Will zaczął się przy nim czuć swobodnie. A chwilę później Lecter dał mu do myślenia i zaintrygował. I nagle stał się interesujący.

Tak to śniadanie dużo zmieniło.
Potem się nawet razem śmiali, że Will jest filiżanką dla specjalnych gości Jacka ;D

Tak jeszcze a propos tego, że Will nam wyprzystojniał i zmężniał.
Oglądając ponownie pierwszy sezon i mając na świeżo obrazy z tego trzeciego, uważam, że także Hannibal wyprzystojniał. (Wniosek: bardzo służy im ta relacja) ;D
Jak dla mnie wygląda dużo lepiej. Mniej mrocznie i nie tak strasznie momentami. I te krótsze włosy - dużo mu dają *.*

Tak, tak, tak i jeszcze raz tak. Zgadzam się w stu procentach. Pamiętając, jak Mads wyglądał w pierwszym sezonie z całą pewnością przyznaję Ci rację, że także doktor Lecter wyprzystojniał. Nie uważacie, że w tej ostatniej scenie wyglądał o wiele młodziej niż zazwyczaj? Czyżby Will go tak rozpromienił i odmłodził? W końcu Graham jest ładnych parę lat od niego młodszy. Przy takim partnerze nasz Hannek musi się podciągać, żeby trzymać fason przy wyglądającym jak młody Bóg Willu.
Ok, Mads też wygląda jak Bóg. Zawsze i wszędzie. Taka piękna z nich para, że ojejku. xD

Myślę, że to ta chwila, to wyczekiwane spotkanie sprawiło, że wyglądał kwitnąco( przy mężczyznach to stwierdzeni brzmi dziwnie ale trudno).
Te jego krótsze włosy dały mega dużo plusów do jego aparycji.. Dla mnie wyglądał świetnie w wersji - jail haircut ;D

Chyba będzie musiał więcej ćwiczyć, żeby dorównać młodszemu Willowi. ( I tu wcale nie chodzi o to co pomyślałyście xd)

To po prostu piękna para. Jeden dojrzały, doświadczony, drugi młodszy i dziki. Ale razem tworzą zapach idealny. Pełną gracji całość.

A mnie właśnie te krótsze włosy nie pasowały, w 2 sezonie były dla mnie idealne, jaśniejsze i z dłuższą grzywką. Obaj są niesamowicie przystojni, to prawda. Idealna para. Hannibal niewiarygodnie męski i magnetyzujący, Will to taki... twink. Flirty little twink. Obaj magnetyzujący, niebezpieczni, pełni gracji i klasy. Jak można być od siebie tak różnym, a jednocześnie tak do siebie podobnym. I ta różnica wieku, na oko około 10 lat (chyba tyle jest też pomiędzy Hugh i Madsem), z jakiegoś powodu dodaje wszystkiemu perwersyjnego smaczku. Naprawdę trudno się nie zachwycać.

Hannek ma świetną kondycję, Ty się nie martw :D He'll wreck Will anyway...

Hmm, jakoś mi umknęło z pamięci wyobrażenie Hannibala z sezonu drugiego i jego fryzury. Ale sobie odświeżę ;)
No cóż, jak to mówią - przeciwieństwa się przyciągają.
Też mi się wydaje że w serialu to ok 10 może 12 lat.
Po co się ograniczać, możemy się zachwycać cały czas :D

No niezłą, ale walki z Jackiem też mu dawały w kość...
Ale należy też pamiętać, że po podróży wisząc głową w dół i po zdarzeniach na farmie i tak był w stanie wynieść Willa na rękach. Tylko czy to zasługa kondycji czy uczucia jakim go darzy *.*

A tu możemy zobaczyć jakie ubranka nosił Hannibal:
http://www.ew.com/article/2015/08/29/everything-hannibal-wore-hannibal

Fajne to ;)

Niektóre są aż dziwne, że te wszystkie wzory, kolory i struktury pasują.
Czasem miałam wrażenie, że ma tych ubrań za dużo (that's not what you think xd)
Ale wzory na krawatach mi się podobają. Lubię Takie orientalne ;)

No te krawaty w paisley i w ogóle tkaniny i kolory i wzory i te poszetki tak fantazyjnie ułożone :P elegancja i ekstrawagancji. Will wygląda przy nim jak uciekinier z poprawczaka :D śliczny kontrast.

No fakt, Will przy nim wygląda trochę biednie odnośnie elegancji i szyku. Tak, śliczny kontrast.

Ciekawe czy jak sobie są gdzieś teraz razem, to dalej jest taka różnica w strojach czy teraz Hannibal go ubiera ;D

Faktycznie z tm Hannibalem. Też go wolałam w tej poprzedniej fryzurze. Ta nowa jest taka....nieelegancka :P

Kurde. Skończona perfekcja. Niby nic do siebie nie pasuje ale jest idealnie. Śliczna para. Urocza, doprawdy.

Może i nieelegancka ale bardziej w stylu badboya :p

Odbiegnę na chwilę od tematu. Zauważyłyście, jak w TEJ scenie Will trzyma dłoń na biodrze Hannibala? Pięknie to wygląda.
Graham położył dłoń na jego biodrze, tak nisko. I ta dłoń cała tam spoczywa. A Hannibal ma swoją pod koszulą. I'm dying. *.*

No tak :)

Nie no, dość tego, idę sobie! Ja jeszcze robótkę mam do zrobienia w domu na jutro, a przez te dłonie to na biodrze, to pod koszulką totalnie się rozproszę. No, błagam :)))
p.s.: krótsze włosy, sweterek i Mads wygląda jak... Mads.

To miejsce jest śmiertelnie groźne ;)

Haha. Ale chyba nie. Mads is a lovely muffin tbh.

Ach, te niegrzeczne dłonie...
Może w tej wyciętej scenie z pocałunkiem,też odegrały większą rolę:D

Aż strach pomyśleć. A może widzimy dłonie (i resztę ;) ) chwilę po?

STOP THIS RIGHT NOW. Też nie mogłam przeżyć tej ręki na biodrze, tak samo jak z dłonią pod koszulą. Nie wierzę, że Tumblr w ogóle o tym nie gada.

Ciężko przestać, bardzo ciężko. ;) Ta dłoń ma biodrze, kurczę, nie mogę...

You evil you...

Just stop.

Nie rujnujcie ludziom wieczorów, jeszcze podłoga nie ostygła po naszym ostatnim leżeniu tam.

Nie chcę, aby tylko mój wieczór był zrujnowany myśleniem o tej scenie. Potrzebuję kompanii. Jestem wredna i okrutna.

Tutaj to jeszcze możesz być trochę okrutna ale w świecie Hannibala by to nie przeszło.
W końcu jedna z zasad to - eat the rude xD

See, we're just alike. Pogadajmy o twarzy Willa podczas sceny na klifie, o wszystkim, co było na niej wypisane, bo Hannibala chyba omówiłyśmy dosyć dogłębnie, a o Willu to dopiero jest co mówić, wręcz ciężko znaleźć słowa.

Wrzuć może jako nowy wątek bo się całkiem zaplączemy tutaj :)

Good idea. Na dół, Kniveau. Bardzo ciekawy temat.

Hm. Naprawdę gadałyśmy o Hannibalu w tej scenie? Nie zauważyłam :D

To zacznijmy tu.
Ta scena definitywnie była odpowiedzią na pytanie Bedelii z 3x12. To było to, co chyba najbardziej mnie uderzyło - Will po raz pierwszy nie starał się ukryć ani przed sobą, ani przed Hannibalem niczego, co przedtem wolał zataić. Jego twarz była otwartą księgą. On w pewnym momencie pożerał Hannibala wzrokiem. I w tym spojrzeniu, w tym jednym uśmiechu, w zmarszczce między brwiami, w tym przysuwaniu się coraz bliżej i bliżej, była tęsknota, adoracja, uznanie, desperacja. Tego jeszcze nie widzieliśmy. Will rzeczywiście odnalazł w Hannibalu swoją religię. Oddał się mu i sam jest czczony. Wy coś dodajcie, bo jestem zmęczona i zestresowana i nie mogę zebrać myśli tak, jak bym chciała. Let's rejoice in this hell together.

Nie jestem dobra w tych sprawach ale spróbuję.

Kiedyś Will z podobną desperacją szarpał ramię Hannibala, a później do niego przylgnął. Ale wtedy ból sprawiły rany zadane przez Hannibala i świadomość winy. Teraz była to desperacja wynikająca z nieopanowanej potrzeby fizycznego kontaktu. wspólne morderstwo przełamało pieczęcie. will dotarł do siebie i zaakceptował to co widzi. To było straszne i piękne i wyzwalające. Obmył się krwią i przyjął nową religię. Przeszłość rozpłynęła się, została uleczona. Ułożył głowę tak, aby czuc ciepło, zapach krwii ciała i słyszeć bicie serca Hannibala. Bezpieczne ramiona otoczyły go i stały się dla niego całym światem.

Jego twarz była taka hm. błoga. Jakby ogromny kamień spadł mu z serca.

Właściwie to prawda, pierwszy raz przestał udawać, sam wyszedł poza swój mur i zobaczył, że tam jest pięknie.
I, że przy Hannibalu jest pięknie. Nikt inny poza nim go nie zrozumie.

Przytulił się do Hannibala tak jak ludzie często przytulają się do kogoś po długiej podróży, rozłące, po trudnym czasie. Wtulił się w niego i tylko wciągał w nozdrza jego woń. To musiało powodować natłok myśli i odczuć. Czemu się tyle przed tym bronił, czemu uciekał ? Zrozumiał zapewne, że już prędzej mógł być szczęśliwy ale także rozumiał, że to wspólne morderstwo, ten cały wspólny dzień i inne poświęcenia ze strony Hannibala uczyniły ten dzień absurdalnie perfekcyjnym.

Widać to w jego oczach. Wreszcie jest w nich życie i satysfakcja.

Taka wyzwalajaca chwila, gdy można umrzeć niczego nie żałując. Albo nareszcie żyć naprawdę bez towarzystwa demonów rozwalających cię dzień po dniu.

Bardzo mi ciężko cokolwiek pisać o tej scenie, na samą myśl mózg mi staje kołkiem. Mogę się czegoś domyślać, ale jest tak dużo różnych emocji i uczuć pomiędzy nimi, zbyt subtelne to jak dla mnie, zbyt wielowymiarowe.

Ja także nie potrafię pisać o tej scenie .Nie mogę,ponieważ zaraz się rozklejam.
Scena na klifie zdemolowała mnie psychicznie.
Nagromadzenie tylu emocji,uczuć,pragnień jest ponad moje siły.

Wczoraj zaczęłam oglądać serial od początku. Tak,Hannibal natychmiast zauroczył się Willem.Teraz widzę to wyraźnie. Harda postawa Grahama jeszcze bardziej podsyciła apetyt Hanniego.
Każdy odcinek chyba będę oglądała po kilka razy,żeby wyłapać wszystkie niuanse i żeby odwlec
nieuchronny koniec nad przepaścią.

Właściwie to należałoby 3 ostatnie sceny rozbić na atomy bo to są naczynia połączone i tym bardziej ciężko tak w oderwaniu... jedno wynika z drugiego , łaczy się i przenika - obraz, akcja, muzyka, dialogi.

To po prostu jedna z tych scen, sytuacji, którą dużo łatwiej przedstawić za pomocą obrazów a nie słów, które mogą wydać się niewystarczające do opisania lub zbyt patetyczne dla danej chwili. Ale jeszcze trudniej tę sytuacje przedstawioną już obrazem - potem opisać słowami.