...albo drugi bonus w heavy machinery, gdzie po prostu ginie się na tych je..nych skrzynkach nieustannie, czy slippery climb, kwintesencja frustrującego zaprojektowania levelu, który absolutnie nie wybacza. Ta gra nęci cukierkowatą oprawą audiowizualną, ale pod pozorem niegroźnej platformówki skrywa się szatan, wysysający z gracza duszę raz za razem, setki, tysiące razy przy każdej rozpaczliwej próbie pokonania wyzwania. To nie jest rozrywkila dla każdego:)

Przez ten poziom trudności w życiu bym nie dał tej grze 9. Maksymalnie 7 - za oprawę i dobre sterowanie. Pierwszy raz zagrałem w to będąc starym koniem i nie wyobrażam sobie, żebym to przeszedł za dzieciaka, bo nawet teraz mam z nią spore problemy. No i w przeciwieństwie do Ciebie jednak szkoda mi czasu (szczególnie na przechodzenie tego samego etapu n-ty raz) ;]

Jeśli chodzi o platformówki 3d to nigdy nie były tak lubiane jak platformówki 2d. Z wiadomych powodów.

W szczycie apogeum platformówek 2d 1985-1995 mieliśmy wysyp świetnych produkcji pod Amigę, C-64, Atari, Sega mega drive, stare Nintendo ok 70 bardzo grywalnych platformówek.


Gdy zaczęli przechodzić w 3d 1996-2010 niewiele dobrych gier wyszło platformowych.
Zresztą większość wybitnych serii 2d różnych gatunków, gdy przeszło w 3d niemiłosiernie straciło blask.

Z platformówek 3d jedynie wyróżniły się te:
Super Mario 64 1996, Crash Bandicoot 1-3 1996-1998, Rayman 2 1999,
American McGee's Alice 2000, Rayman 3 2003, Alice: Madness Returns 2011.
Ewentualnie jeszcze można dopisać do tego Kangurek Kao 2 2003 naśladujący Raymana 2

Crash Bandicoot 1-3 nie wyróżniają się poziomem trudności na tle gier 1982-2004. Wtedy gry wyróżniały się przełomowością, grywalnością, pomysłowością i różnorodnością, klimatem, unikalnymi lokacjami oraz właśnie wyzwaniem intelektualnym, logistycznym czy manualnym w zależności od gatunku gry.
W nowszych produkcjach te aspekty przeważnie kuleją, bo skupiają się na grafice, animacjach, rozmachu, idą w ilość, a niekoniecznie w jakość. Tworzone bezpiecznie.

Jeśli chodzi o trudność to Crash Bandicoot 1-3 są troszkę może trudniejsze od
Rayman 2 i 3, American McGee's Alice, Alice: Madness Returns, Kangurek Kao 2,
ale nie widać specjalnej różnicy, ale i tak trudniejsze od wszystkich jest Super Mario 64 :)
Mi łatwiej przejść całą trylogię Crash Bandicoot na 100% niż Super Mario 64 z zdobyciem 120 gwiazdek. Super Mario 64 zabiera mi więcej czasu niż cała trylogia Crasha.
Wtedy tak gry projektowali, że były bardziej wymagające i dawały więcej satysfakcji.,
Stąd wiele starszych świetnych gier ludzie potrafią ogrywać po 10-20 razy, gdy przy nowszych nudzą się już przy 1 rozgrywce.

Ostatnio wracają do łask platformówki 2d i niektóre dorównują grywalnością tym z epoki 1985-1995 np:
Trine 2009, Trine 2 2011, Trine 4 2019, Rayman Origins 2011, Rayman Legends 2013,
Limbo 2011, Inside 2016, Giana Sisters: Twisted Dreams 2012,
Ori and the Blind Forest 2015, Ori and the Will of the Wisps 2018.
Może jeszcze New Super Mario Bros wydawane na różnych konsolach Nintendo między
2006, a 2019.

Crash Bandicoot 1-3 nawet ładnie zremasterowali.
Super Mario 64 ma ładne tekstury HD od modderów pod emulator Nintendo 64
Z kolei w Rayman 2, Rayman 3 i Kangurek Kao 2 można wbić rozdzielczość jaką chcemy sposobem. American McGee's Alice 2000 ma tekstury HD.

Modderzy bardzo wiele gier upiększyli i przeważnie robią to lepiej niż oficjalne remastery.