Wpis archiwalny, 2019r:

Czysty fun, czysta zabawa. Pierwszy FlatOut zaskarbił sobie rzesze zwolenników, do których i ja się zaliczam. Dwójka niesie na ustach klasyczne "więcej i lepiej" - częsty frazes, który akurat w FlatOut 2 oddaje stan faktyczny.

Pokonywanie kolejnych wirtualnych kilometrów daje niesamowitą frajdę, jednak sedno tej serii jest inne - ciężar rozgrywki został przesunięty z zajęcia jak najwyższego miejsca na wyeliminowanie rywala poprzez np. wjechanie mu w tylny zderzak. Gra premiuje takie zachowanie, wynagradzając każde uszkodzenie podtlenkiem azotu oraz zdobyczą pieniężną na koniec wyścigu. W uskutecznianiu rozróby pomaga świetnie dobrany soundtrack.

W kontynuacji rozwinięciu uległ także wyznacznik serii - wyczyny kaskaderskie. Gra w rzutki, kosza, skoki narciarskie - do tego wszystkiego możemy użyć naszego szanownego protagonisty.

Model jazdy, ze swoim arcadowym sznytem, został zrealizowany rzetelnie. Każdy pojazd prowadzi się inaczej - czuć wpływ zastosowanego napędu, czuć masę własną samochodów. Sterowanie jest precyzyjne - za wypadnięcie z toru możemy winić samych siebie, ewentualnie któregoś z rywali.

Otoczenie podatne jest na sporą destrukcję. Rozwalone przedmioty nie znikają po chwili, natknąć się na nie można podczas następnego okrążenia. Samochody co rusz tracą kolejne elementy, co nie pozostaje bez wpływu na prowadzenie.

Trasy zaprojektowane są pomysłowo, sporo w nich skrótów. Doskwiera jednakże ich powtarzalność - każda z lokacji ma kilka modyfikacji, co jest aż zanadto widoczne.

AI komputerowych kierowców jest uczciwe - przeciwnicy nagle nie dysponują prędkością nadświetlną, dlatego przy braku błędów własnych, pierwsze miejsce na mecie spokojnie jest w naszym zasięgu.

Produkcja studia Bugbear ma na liczniku kilkanaście lat, pomimo których nie odstrasza oprawą graficzną. Rozgrywka jest na tyle dynamiczna, że nie ma przesadnie czasu podziwiać widoków. Oceniając ją z perspektywy daty powstania, engine nadspodziewanie dobrze sobie radzi. Grafika zdecydowanie mogła się podobać.

Ostatnią kwestią pozostaje czy w dobie Forzy warto zagrać? Absolutnie! Oprawa graficzna jest na tyle solidna, że nie odrzuca, a fun z gry nie zmienił się wcale.

Polecam! 8,5/10!