Rick Dalton

Jeden z głównych bohaterów "Pewnego razu... w Hollywood", grany przez Leonardo DiCaprio. Jest aktorem, który zdobył popularność w latach 50. i 60. dzięki występom w serialu "Bounty Law", wcielając się w charyzmatycznego rewolwerowca. Jednak czasy jego największej świetności powoli odchodzą w zapomnienie – Hollywood się zmienia, pojawiają się nowe twarze, a Rick coraz częściej obsadzany jest w rolach czarnych charakterów lub drugoplanowych postaci. Ten moment przejściowy w karierze czyni z Daltona figurę tragiczną i jednocześnie niezwykle ludzką – człowieka rozdartego między marzeniem o wielkości a lękiem przed nieuchronnym zapomnieniem.

Rick jest pełen sprzeczności. Na co dzień to mężczyzna neurotyczny, emocjonalny, łatwo popadający w panikę i załamania. Zmaga się z uzależnieniem od alkoholu, pali papierosa za papierosem, a każde odrzucenie ze strony branży traktuje jak osobisty cios. Z drugiej jednak strony, gdy staje przed kamerą, potrafi pokazać pełnię swojego talentu. Jedna z kluczowych scen filmu – kiedy Dalton gra złoczyńcę w westernie i daje z siebie wszystko – ujawnia, że wciąż jest artystą, którego pasja do aktorstwa nie zgasła, nawet jeśli sam w siebie nie wierzy.

Jego relacja z Cliffem Boothem, kaskaderem i przyjacielem, jest fundamentem tej postaci. Rick, mimo statusu gwiazdy, jest uzależniony od obecności Cliffa – kierowcy, powiernika i człowieka, który wyręcza go w codziennych problemach. Ich relacja, choć nacechowana nierówną pozycją, to w istocie głęboka przyjaźń – Dalton potrzebuje Bootha tak samo, jak Booth potrzebuje jego. Razem tworzą duet balansujący na granicy dwóch światów: blichtru Hollywood i zwyczajnej codzienności.

Rick Dalton mieszka w luksusowej rezydencji na Cielo Drive w Los Angeles, sąsiadując z prawdziwymi gwiazdami kina, jak Sharon Tate i Roman Polański. Ten adres symbolicznie podkreśla jego pragnienie bycia częścią elity filmowego świata, a jednocześnie uwydatnia kontrast między jego marzeniami a realną sytuacją – bo choć blisko wielkości, wciąż czuje, że stoi na jej obrzeżach.

Charakterystycznym elementem jego wizerunku jest nieco staroświecki styl – skórzane kurtki, klasyczne garnitury, fryzura typowa dla aktorów westernów telewizyjnych lat 60. i oczywiście wiecznie obecna szklanka alkoholu w dłoni. To właśnie drink, whisky sour czy butelka tequili, towarzyszą mu w chwilach kryzysów, będąc zarówno ucieczką od lęków, jak i symbolem jego słabości.

Najważniejszym rysem Daltona jest jednak jego nieustanne pragnienie udowodnienia światu – i samemu sobie – że wciąż potrafi być wielką gwiazdą. Jego emocjonalne wybuchy, płaczliwe tyrady czy chwile załamania pokazują człowieka kruchego, ale zarazem zdeterminowanego, by walczyć o swoje miejsce w historii kina.