Sukcesywnie poznaję dokonania Coenów. "Ścieżka strachu" to film zupełnie inny od niedawno widzianego przeze mnie "Raising Arizona". Co ciekawe, oba tak różne w stylistyce obrazy, są równie charakterystyczne dla braci. "Ścieżka strachu" sięga po tradycje czarnego kryminału i wielopiętrowej intrygi (jak "Fargo" czy "Człowiek, którego nie było"), "Raising Arizona" to radosna zabawa absurdem, groteską i kontrastem (tak jest chyba również w "Bracie, gdzie jesteś?", którego jednak nie oglądałam w całości). Połączeniem obu nurtów jest "Big Lebowski".

W "Ścieżce strachu" główny bohater, Tom Reagan, zaufany doradca miejscowego, trzęsącego miasteczkiem, gangstera, zmuszony jest w pewnym momencie grać na dwa fronty, ratuje się z kilku opresji, próbuje przeżyć między zwalczającymi się stronami konfliktu, a przy okazji ujść cało przed własnym wierzycielem, na koniec inscenizuje zgrabne spotkanie dwóch swoich wrogów, dzięki czemu udaje mu się wyjść z tego bałaganu obronną ręką. Jest w tym filmie pewien urok, ale to jednak nie ci Coenowie, których wielbię. Nie wiem czego zabrakło. Jakiejś iskry, mocnego akcentu, czegoś ponad niezłe gangsterskie kino.