film
Śmierć prowincjała
1965
28m
Młody historyk sztuki podejmuje prace konserwatorskie w klasztorze, gdzie poznaje starego zakonnika.
Śmierć prowincjała
reżyseria Krzysztof Zanussi
scenariusz Krzysztof Zanussi
produkcja Polska
premiera kwietnia 1968 (Światowa)
nagrody Film otrzymał nagrodę
Nowość
Popularna
Zanussi próbuje wejść w klasztorny świat. Na wpoły ascetyczny, pozbawiony dialogów opowiada historię w sposób całkowicie filmowy. Świetny Jogałła.
czytaj dalej
Więź
Ranking ról
Opis filmu Śmierć prowincjała
Film dyplomowy Krzysztofa Zanussiego. Młody mężczyzna przybywa do klasztoru, gdzie zaczyna odczuwać dziwną, być może nawet niezdrową fascynację sędziwym zakonnikiem. Z rosnącym napięciem obserwuje jego kolejne upadki, przybliżające go do nieuchronnej, zapowiedzianej już przez tytuł śmierci. Akcja rozgrywa się bez słów, w ciężkiej od podtekstów ciszy.
Informacje o filmie Śmierć prowincjała
premiera kwietnia 1968 (Światowa)
studio Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa (PWSF)
tytuł oryg. Śmierć prowincjała
inne tytuły The Death of a Provincial Międzynarodowy
więcej
Film jest pracą dyplomową Krzysztofa Zanussiego, którą zrealizował podczas studiów na wydziale reżyserii, w łódzkiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej.
Zdjęcia do filmu realizowano w Tyńcu (Polska).
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
„Śmierć prowincjała” był to film desperacki. Miałem już za sobą największe artystyczne niepowodzenie mego życia – po trzecim roku szkoły filmowej zostałem cofnięty w studiach za brak postępów w nauce. Do dziś na samo wspomnienie tego faktu ogarnia mnie poczucie krzywdy. Nakręciłem etiudę szkolną, która nie podobała się...
więcej
Rok 1965 ŚMIERĆ PROWINCJAŁA Krzysztofa Zanussiego. Młody historyk sztuki (Jerzy Jogałła) przyjeżdża do klasztoru w celu odrestaurowania kilku dzieł. Klasztor jest na wzgórzu i stanowi "wyspę poza czasem",zakonnicy poddani są zasadzie milczenia.Młody mężczyzna początkowo nie może odnaleźć się w tym miejscu wśród ciszy a...
więcej
Miałem nadzieję zobaczyć odpowiedź na to jak pogodzić się z przemijaniem i
ze śmiercią. Na film natknąłem się przeddzień moich 20 urodzin, i niestety
ówczesny Krzysztof Zanussi jeszcze nieposiadający bagażu doświadczeń
jedynie trafnie ukazał niepokój życia, nie próbując mu sprostać.
Może to pytanie bardziej...
