Życie Chucka Forum

przejdzie prawdopodobnie do historii kinematografii

Steven King kojarzy mi się głównie z Horrorami pokroju „TO” czy „Lśnienie”, dlatego też podczas mojego corocznego sylwestrowego przeglądu premier kinowych na nadchodzący rok z radością przeczytałem informację o filmie na podstawie noweli Kinga, będącej opowiadaniem o afirmacji życia.
Im bliżej polskiej premiery tym...

a tu nie ma nawet fabuły

No właśnie, dlaczego? :(

kingowska caproneska gładka i antypoślizgowa jak podłoga taneczna.

napakowana rytmicznymi uniesieniami niczym dobra kargulowa kasza skwarkami; rozwleczona, przeidealizowana i zasentymentalizowana do kresu wyporności mojego przyswajania.

z prostą, zgoła naiwną metaforą, która - uziemiona, dociążona i...

Bo ważne są drobne chwile i bycie obecnym tu i teraz. Było trochę filozofii, ale wszystko podane prosto i z wyczuciem. To film, do którego warto wracać, gdy potrzebuje się trochę wzruszenia i przypomnienia, że czasem warto po prostu zatańczyć, niezależnie od tego, co się dzieje wokół. Z sercem i przesłaniem!

Pierwsze sceny zapowiadały na jakiś apokaliptyczny dramat, ale wiadomo, woleli zrobić przeciętny film do kotleta, gdzie tańce okazały się ważniejsze od wstępnego przygotowania na apokalipsę. Koszmarnie tani, źle napisany, jak brazylijska telenowela na pigułkach wzmacniających.

W dzisiejszych czasach szkoda juz zycia na filmy.