Z całym szacunkiem ale ten film to plama na honorze polskiej kinematografii. Oczywiście gusta są różne, ale jeśli ktoś pisze, że to najlepszy film jaki grają w kinach, to tylko świadczy o poziomie odbiorcy. Reżyseria fatalna, muzyka dobrana fatalnie i kompletnie bez wyczucia i to w czasach, gdzie wybór jest tak duży. Zero polotu, atmosfery. Gra aktorska na poziomie co najwyżej średnim mimo starań aktorów. Niestety nie wyszło, nie udało się odegrać prawdziwej chemii, intymności pomiędzy dwojgiem ludzi. W dobie tak rozwijających się nastrojów feministycznych i akcji typu #metoo film paradoksalnie bardzo podtrzymuje wzorzec patriarchatu i uprzedmiotowienie kobiety. Relację dwojga ludzi spłaszcza do poziomu drogich fatałaszków i ostrego rżnięcia. Rozbroiła mnie scena w której Massimo przywiązuje Laurę do łóżka i mówi "zobacz co stracisz", bo czym kobieta w lateksach robi głębokie fellatio. Nie twierdzę, że to nie jest dla kobiety przyjemność, ale dziw mnie bierze, że przed pierwszą sceną stosunku były trzy tego typu i autorką tego wątpliwej wartości artystycznej "dzieła" jest kobieta. Pocztówkowa włoska scenografia, drogie kluby i ubrania mają być piękną otoczką dla relacji-klatki z toksycznym mężczyzną. Drogie Polki, to naprawdę Was kręci? Tracę wiarę w feminizm i poczucie wartości kobiet. Scenariusz ma wiele błędów logicznych (np. Massimo pierwszy raz zobaczył Laurę w majakach gdy był postrzelony, ale ona się do niego uśmiechała a on zdobył jej zdjęcia portretowe. Co?) i jeśli Laura naprawdę poczuła coś do Massimo to to się w psychologii nazywa syndrom sztokholmski, a Pani Blanka próbuje mi to sprzedać jako obrazek gorącej miłości o jakiej marzy kobieta. Poziom klozetu. Czytając komentarze przykro mi, że współczesny widz wymaga tak mało i odbiera obrazy kompletnie bez refleksji. W dodatku wypowiada się na temat niskiego poziomu użytkowników filmwebu, którzy mają jakieś pojęcie o robieniu filmów. Smutne, po prostu smutne.