film
Amarcord
1973
2h 7m
Film jest zbiorem epizodów, których akcja rozgrywa się na prowincji w przedwojennych Włoszech.
Amarcord
reżyseria Federico Fellini
scenariusz Federico Fellini, Tonino Guerra
produkcja Francja, Włochy
premiera 13 grudnia 1973 (Światowa)
Nowość
Prymitywny, głupi i bez pomysłu na siebie (to nie opis filmu, a notka autobiograficzna).
czytaj dalej
krytyczka niezależna
Ranking ról
Opis filmu Amarcord
Zagadkowy tytuł oznaczający w dialekcie romańskim "pamiętam" znakomicie oddaje poetykę i nastrój tego obrazu. Jest to opowieść o jednym z miasteczek włoskiej prowincji w latach 1930 - 35, kiedy to największy wpływ na sytuację ówczesnych Włoch wywierał kościół i ideologia faszystowska. Przede wszystkim jest to jednak historia mieszkańców... czytaj dalej
Informacje o filmie Amarcord
premiera 13 grudnia 1973 (Światowa)
na podstawie Tonino Guerra (materiały do scenariusza, historia)
studio F.C. Produzioni / PECF
tytuł oryg. Amarcord
inne tytuły Amarcord USA
więcej
Reżyser Federico Fellini zaprzeczył temu, że film jest autobiografią, ale przyznał, że występują w nim pewne odniesienia do jego dzieciństwa.
Tytuł filmu stanowi fonetyczny zapis słowa "Mi Ricordo" używanego w dialekcie we włoskim regionie Emilia-Romania. Właśnie w tym regionie urodził się Fellini i tam też kręcone były zdjęcia do filmu.
Na wstępie na ekranie pojawiają się pyłki - to z jednej strony wszędobylscy gapie i ciekawscy, a z drugiej - rozprzestrzeniający się faszyzm. Palona kukła to Mussolini, Hitler. Niesamowite obrazy ściany dymu, która przywodzi na myśl krematoria. Teatralnie przerysowane postacie - typowe dla twórczości Federico Felliniego... więcej
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Pozornie jest to sztuczna rekonstrukcja prowincjonalnych Włoch po faszystowskimi rządami - jeżeli jednak spojrzeć na "Amarcord" przez pryzmat czasów, w jakich dorastał reżyser - Fellini - staje się ten film osobistą i gorzką komedią o czasie dorastania.
Poznajemy bardzo zwykłych ludzi z małego miasteczka w bardzo...
Jak można być tak genialnym, by stworzyć coś takiego? Każde ujęcie wygląda jak
najpiękniejszy obraz. Te wszystkie postaci, ich komizm, te mordy nie wiadomo skąd
wytrzaśnięte, a każda wspaniała w swej dziwaczności. Ta muzyka Nino Roty. Eh... Pisać
można długo. Film mojego życia.
Dorastający chłopcy chodzą z oczami wlepionymi w tyłki i biusty wszystkich kobiet dookoła. Czasem rozmawiają o nich, jak to dorastajacy chłopcy. Czasem się masturbują. Film jest pełen humoru: a to w ramach dowcipu jeden nasika na środek sali lekcyjnej, a to upośledzony umysłowo wujek zsika się w spodnie. W tle Benito...
więcej
