Muszę na początku przyznać, że wybierałem się na ten film do kina z pewnymi obawami. Przede wszystkim dlatego, że nie jestem wielkim fanem czy zwolennikiem kina gangsterskiego. Nie oglądałem co prawda jeszcze "Dawno temu w Ameryce" Sergio Leone, ale pozostałe "główne" tytuły tego gatunku raczej mnie rozczarowywały. I mowa tu zarówno o "Kasynie" Scorsese, o "Człowieku z blizną" De Palmy, a nawet o ubóstwianym przez wielu, liderze wielu rankingów i podsumowań "Ojcu chrzestnym". Jedynie drugą część sagi o rodzinie Corleone oglądało mi się w miarę przyjemnie, a to głównie za sprawą części retrospektywnej, z wielką rolą Roberta De Niro.
A tymczasem "American gangster" zaskoczył mnie bardzo pozytywnie. Przede wszystkim sama historia jest bardzo interesująca. Co spodobało mi się przede wszystkim, to fakt, iż cały film nie spoczywa jedynie na barkach gangstera, że równorzędną jemu postacią jest stróż prawa, ewenement, nie skorumpowany, ale uczciwy. Cały film jest też dość równy, nie jest tak, żeby sceny czy wątki Washingtona lub Crowe'a odbiegały od siebie znacząco jakością. Oba stoją na tym samym, wysokim poziomie.
Oczywiście, ktoś może kręcić nosem i powiedzieć, że film jest mało oryginalny, że już to wszystko gdzieś widzieliśmy (np. finałowa akcja odbywa się podczas nabożeństwa w kościele). Ale mnie to zupełnie nie przeszkadzało (no, może z jednym wyjątkiem: mianowicie typowo gangsterska gadka-szmatka Franka o przyjaźni, rodzinie, honorze etc.), a poza tym film jest przecież oparty na faktach.
Kto wyszedł zwycięsko z aktorskiego pojedynku? Trudno powiedzieć. Zarówno Washington, jak i Crowe zagrali co najmniej bardzo dobrze, i obaj pasowali mi do tych ról.
Film oglądało się bardzo dobrze, nie nudziłem się na nim ani minuty, może nie jest to arcydzieło, ale na pewno jest to film na swój sposób fascynujący. Polecam. 8,5/10.