O wartości tego filmu świadczy, że po mimo upływu lat (prawie 40-stu) nadal budzi emocje, różne, skrajne, ale nie przełącza się kanału w TV. Ja oglądałam go ponowie raz pierwszy po wielu latach, można powiedzieć z wypiekami na twarzy. Jakże aktualne są dzisiaj pokazane w filmie relacje pomiędzy dwojgiem kochanków, ich myśli, rozterki, lęki. Jakże piękne są te długie proste sceny, których się już tak nie kręci. Z jaką ciekawością patrzy się na Wrocław z tego okresu. Ostrów Tumski ten sam, dumny i piękny. Wrocław szary, brzydki, PRL-wski, DH Renoma, wówczas PDT, Adam w filmie projektuje "Wrocławski Manhattan", czyli osiedle mieszkaniowe na Placu Grunwaldzkim, jedyne takie na świecie, brzydkie, kontrowersyjne bloki sedesowce, o których wartość kłócą się dzisiejsi architekci.
No cudny Jan Nowicki, to nie prawda, że był tylko ładny, że był kiepskim aktorem, Myślę, że świetnie pokazał Adama. I śliczna Barbara Brylska, idealna jako Ewa.
Są filmy z tych czasów, o których już nikt nie pamięta i są takie, które się wwierciły w świadomość swego pokolenia na zawsze. Ten film do nich należy.