Generalnie zgadzam się co do zarzutów, jednak zdementować muszę jedną tezę: policjant (ojciec Nicka) opuścił bal, ponieważ odwiózł pijanego woźnego (chyba do domu). On był tam jako gość (rada rodziców, te sprawy), nie jako ochrona. Inny policjant tylko przyszedł go poinformować, że złapali innego psychola. Ogólnie film ogląda się przyjemnie, nie męczy (co istotne przy takich produkcjach). Dopiero sceny mordów - komedia. Zabijając dziewczynę w vanie morderca podskakuje i wydaje dźwięki jak Bruce Lee albo Jackie Chan :) nie mówiąc o tym, że para była na uboczu, a on jakimś cudem namierzył ich tuż po pierwszym morderstwie w szatni. Sama ucieczka wrednej Wendy - spoko. Zabicie Lou i głowa na parkiecie - też fajne. Ale najbardziej temu filmowi nie wybaczę, że zrobili z mordercy nie wiadomo jak tajemniczą postać - podczas, gdy każdy, kto oglądał film od początku - ten domyśli się, że jeden dzieciak mógł widzieć, co działo się w opuszczonym budynku. Plus za fajny klimat disco lat 70tych (zakładam, że film kręcono w 1979). Te sceny oglądało się z przyjemnością i dlatego wystawiam uczciwe 6/10, inaczej też bym dał 5.