Szanuję cię, masz dużego.

hahahaha :D

A ja myślę że ma jednak małego :D

Fakt jest faktem, z chęcią zobaczył bym w tym filmie wizerunek Freddie'go z lat 1986-1991. Nawet jeśli miałbym siedzieć w kinie 3-4 godziny. Mogła by powstać 2-ga część filmu np. pod tytułem "These are tha days of our lives" (swoją drogą brakowało mi tego utworu w filmie).

Ale Singer przecież nie dokończył tego filmu. Został wykopany w trakcie.

Ale po co? Po co miałaby być pokazana ta śmierć? Wtedy pewnie też byłoby źle, bo nie tak to zagrał, bo za mocno, bo za słabo...
Film był o muzyce. O tym co stworzyło Queen. Dokąd udało im się dojść mimo tak wielu rzeczy, które stawały im na drodze na szczyt.
Ja cieszyłam się każdym brzdęknieciem na gitarze, każdym uderzeniem klawisza czy perkusji. Pokazywanie jak zmarł lider mnie osobiście zepsułoby film. Wystarczająco mocno wzruszały mnie same utwory i sceny podczas których były grane.

Kolejna osoba której zachciało się śmierci na ekranie a że jej nie dostała i nie zobaczyła to uznaje to za minus filmu, którego sendem
jest zupełnie co innego - muzyka. Niektórzy mają naprawde dziwne oczekiwania wobec filmów, które naprawdę ciężko jest zrozumieć.

Sednem filmu jest to, że Mercury był nieidpowiedzialny a reszta zespołu była. On pił, urzadzal niemalże orgie. Oni abstynenci, oddani rodzinom, wychodzą z imprez przed 22. To było sedno filmu.

Tak, sednem filmu jest to jakim ćpunem i chejusem był Mercury, a reszta zespołu nie. Dokładnie o tym był film. Dlatego na końcu pokazany jest lider siedzący sam w domu z flaszką, a reszta w domku z rodziną i dziećmi przy kominku...
A nie, czekaj...

Pewne rzeczy są oczywiste. Ale widać dla niektórych nie...