Film jest prze wspaniały. Kocham utwory Freddiego, jego muzykę. Jego orientacja seksualna akurat mnie w oczy nie kłuje. Nikomu nie zaglądam pod kołdrę. To indywidualna sprawa każdego. Freddie to postać nie zapomniana. Mam wielki sentyment do niego,bo wychowałam się na jego kawałkach. Wszystkie jego kawałki znam na pamięć, wszystkie kasety(kiedyś nie było płyt,albo były drogie). Jednak aktor, który gra główną rolę,wydaje mi się,jakby był trochę zamulony,chyba, że takiego kazali mu grać. Bo pamiętam z koncertów,to Freddie był mega wulkanem energii, lubił wyróżniać się, wszędzie go było pełno, oryginalne stroje sceniczne. Ale i tak,aktor grający Freddiego, dał z siebie wszystko,bo podjął się naprawdę trudnego zadania. Tak czy owak, piękny i wzruszający film. Z kluchą w gardle obejrzałam,bo przykro mi, że zmarł na tą paskudną chorobę tak utalentowany muzyk, który porywał tłumy i zarażał muzyką całe pokolenia. Między innymi, zaraził i mnie. On dał mi też inspirację do napisania obszernego artykułu w szkole, poświęconego AIDS.