I ja odniosłem podobne wrażenie co Ponk. Film w sumie mógłby być ciekawy, ale jest trochę za długi, i miejscami nudny. Niestety współczesna wersja przygód Robinsona, mogłaby być trochę bardziej rozbudowana. Tym bardziej, że Chuck raczej nie wyglądał na człowieka, który z łatwością obchodzi się bez nowoczesnej technologii, a tu bardzo szybko, w większości się jakoś adaptuje. Jak dla mnie za szybko. No i jest jeszcze motyw Wilsona - czyli wymyślania wyimagowanego przyjaciela. To aurat było sensowne posunięcie scenarzystów, ale niestety znów, odniosłem wrażenie, że Wilson jest jakby trochę naciągany, i również drugoplanowy.
I jest jeszcze Kelly, która z jednej strony, była przyczyną dzięki której Chuck przeżył, dzięki miłości do niej, ale obawiam się, że aż tak silny emocjonalnie to bym nie był, i wątpię by kto kolwiek był. Gdybym żył przez ponad 4 lata tylko pragnieniem zobacznia jeszcze raz ukochanej osoby, i po powrocie zobaczyłbym ją i zdecydowałbym pozwolić jej żyć własnym życiem (do tego miejsca wszystko jest ok), to z pewnością nie podszedłbym do tego tak spokojnie jak Chuck. W sumie to jedzie on dostarczyć ostanią paczkę - drugi cel w życiu, ale dla mnie to właśnie tu jest największa wada tego filmu, że brak mi jakiegoś takie żalu, smutku Chucka. Faktycznie jako widz żałowałem Chucka, choć rozumiałem jego wybór. Ale nie zrozumiałem jego reakcji. Jak dla mnie była ona mało ludzka. Mógł się chociaż spić, popłakać, pragnąć uciec na wyspę, bądź komuś wyżalić. Niestety nic takiego nie ma. A szkoda, bo pomysł filmu był dobry, ale niestety zawiodło trochę wykonanie, a zwłaszcza scenariusz.