Film bardzo estetyczny, ale naiwny, nudnawy i bezzasadnie rozciągnięty do 2 niekończących się godzin. Monologi głównego bohatera brzmią, jakby reżyser wątpił w inteligencję widza albo obawiał się, że super wydumana intryga bez podpórki narracyjnej będzie niezrozumiała dla nikogo. Sam Byeong-soo - postać powierzchownie i łopatologicznie zbudowana głównie poprzez figurę jego "spowiedzi" z offa i garść retrospekcji. Końcówka zagmatwana, jakby twórca się obawiał, że historia bez ośmiu potrójnych obrotów na końcu nie będzie dostatecznie ciekawa. Jeżeli tak, to słuszna obawa, zacząłem ciekawy, skończyłem znużony, nawet niewątpliwy urok Seolhyun Kim nie pomógł. I nie przekonuje mnie śpiewka, że TO KINO KOREAŃSKIE, NIE HOLLYWOOD! Kino to kino, albo szarpie, albo średnio, a to moim zdaniem jest klasyczny średniak.