Ten blichtr moim zdaniem zasłużenie stanowi tylko tło, ale to wystarcza by pojąć jakimi zasadami się oni kierują i spotęgować uczucie zagrożenia. Moja ciekawość tu została zaspokojona, a i mocniejsze skupienie na tym aspekcie odwróciłoby niepotrzebnie uwagę od wewnętrznego życia bohaterki. Do prowadzenia kamery trzeba było rzeczywiście przywyknąć, ale miało to też swój cel. Kamera podążająca za bohaterką z ręki "dokumentowała" ten światek i życie bohaterki uwierzytelniając je, a krótkie i chaotyczne sceny w drugiej połowie wzmagały uczucie paranoi.

Te sposób prowadzenia kamery widzieliśmy już w "Requiem dla Snu", więc nie jest to jakaś nowość i moim zdaniem świetnie wpisuje się w tego typu obrazy. "Black Swan" zawiera w sobie większość najbardziej charakterystycznych elementów warsztatu Aronofsky'ego i dla jego fanów będzie z pewnością obrazem ciekawym także pod względem wyłapywania tych wszystkich smaczków.