Po takich produkcjach, jak Pi, Requiem dla snu czy Źródło nadleciał zaledwie dobry - Czarny łabędź. Niestety nie jest to zbyt głębokie studium psychologiczne i artystyczne ludzkiego obłędu, pasji, szaleństwa czy żądzy i ambicji. Tytułowy Czarny łabędź, mający symbolizować ciemną stronę ludzkiej natury [ Na "Do u wanna fakkk the girl?" też odpowiadam : Nie] nie jest wirem, który zanurzy nas w głębinach nieuświadomionych do końca pragnień i utajonych lęków, będących często motorem poczynań człowieka.
Aronofski nie dał też szans, paradoksalnie[!], rozwinąć skrzydeł N. Portman,która wg mnie spisała się świetnie a mogła odegrać rolę swojego życia.

W sztuce , jak ktoś już powiedział, tylko wybitne jest dobre.
Czekam na prawdziwego "seducing swan" w wykonaniu tego reżysera.