Wspaniały film, najlepszy jaki widziałem w tym roku. Każdy element filmowego rzemiosła na najwyższym poziomie, od scenariusza, przez zdjęcia, elementy techniczne, po reżyserię i aktorstwo. Udało się uchwycić przejście ludzkiego zagubienia od obsesji po szaleństwo. Sceny w których wiadomo że Sayers ma przewidzenia są tak poprowadzone, że ponownie nabierają widza na to iż są autentyczne. Znając stan psychiczny głównej bohaterki nie wiadomo czy wydarzenia są realne, czy tylko ona sobie je wyobraża. Aronofsky umiejętnie pomieszał rzeczywistość z wyobraźnią. Do tego wspaniały okład muzyczny i gra światłem.
Na bardzo wysokim poziomie są również kreacje Portman i Kunis i Cassela.
Jest to obok Reqium dla snu najlepszy film Aronofskiego, dużo lepszy od Zapaśnika.