Film jest wszechstronnym portretem obłędu w jaki popada główna bohaterka. Wszystkie fragmenty filmu podchodzęce pod gatunkowy horror to omamy i urojenia Niny, spowodowane nasilającą się wraz z upływem filmu chorobą psychiczną, która prowadzi do dramatycznego i krwawego finału.
Definitywnie nie jest to zwykła depresija, jest to ciężka chorba psychiczna wywołana przez nadopiekuńczą matke, kóra niewykluczone, że wykorzystuje Nine... (pamiętna scekna kiedy Nina zlizuje tort z palca matki), przez chore dążenie do perfekcji, izolowanie od środowiska przez matke, zamkniecie i wyciszenie Niny, życie w siągłym stresie i napięciu spowodowanym wyścigiem szczurów w szkole baletowaj a także ciągłymi pytaniami i wyżutami matki.
Jeżeli chodzi o zakończenie filmu dla mnie wcale nie był on rozczrowaniem ale dużym zaskoczeniem. Po tym zostaje jedynie ból, smutek, żal, biednej, niewinnej i bezradnej Niny, która została ofiarą złożoną przez świat w kórym żyła od urodzenia a kóry w końcu bezceremonialnie zabil ją na deskach sceny baletu.
Dla mnie ten film jest arcydziełem i nieboje powiedzieć się że jest to NAJLEPSZY film ostatnich lat, co podkreślają statułeki oscarów kórymi został liczne opisany. Film jest piekielnie dobry, pierwszy raz widziałam go na nocy filmowej w szkole ale niestety tylko część bo został wyłączony z powodu nie odpowiednich treści, a nawiązują włąśnie do tych scen... przyjaciółeczka Niny, bezdyskusyjnie pomogła jej skończyć jak skończyła. Ale cóż z dwojga złego to może dobrze że Lily staneła na jej drodze, bo gdyby nie ona czarny łabęź mógłby się do końca nie rozwinąć, a to przecież chodziło. Nina osiągnęła zamierzoną i upragnioną perfekcje, płacą za to życiem. :'(