Dokładnie. Zgadzam się z tobą w stu procentach.

*Tobą

dzięki

O mamo. Pięknie powiedziane:) Wiem dobrze, o co Ci chodziło...
Zgadam się w pełni, gratuluję świetnego spojrzenia na sprawę i dobrego obrania w słowa:)

No to w swojej misji odbierania ludziom nadziei ;-) pokażę to:
http://www.youtube.com/watch?v=DTXO7KGHtjI
- hologram zamiast artysty - ha!

matko!!! ale te japońce wygłodniałe, pragnące "prawdziwej" sztuki. dzięki 1 min. - zamurowało mnie, później śmiech
pozdr

I znów się spotykamy! :) ( Matko, jak to brzmi...XD)
I znów na tym hologramie... Jak patrzę na takie rzeczy ( co oczywiście w rozwoju cywilizacji człowieka pełni na pewno znaczącą rolę, nie żebym nie doceniała cudu technologii ) Ale po prostu zaczynam się zastanawiać, co w dzisiejszych czasach jest, a co powinno być nazywane sztuką... Bo chyba się pogubiłam...
:)

Ja właśnie też się pogubiłam. Kiedyś dla sztuki właśnie ryzykowałam, że spłoną mi włosy - autentycznie, nie koloryzuję.. Pomyśleć, że taka sztuka nie wytrzymuje konkurencji z cwaniakami, którzy po prostu mają dużo forsy... :-(

Ehh...
Lubię cię:)

zgadzam się w 10000 procentach. :-)

Z określeniem co jest a co nie jest prawdziwą sztuką może byc lekki problem dla co poniektórych. Filmowcy kręcą filmy, ale ile z nich dotyka geniuszu to juz inna bajka. Dziś sztuką epatuje się zbyt pochopnie, ktoś pójdzie do teatru i juz myśli, że sztuka go wypełniła, ukołysała jego potrzeby doznań a on to człowiek wielce kulturalny.
Sztuka dziś to dobre rzemiosło, a prawdziwi artyści często są nierozumiani, zapluci, żyją w omamach niezrozumienia, pogardy. Każdego dnia rozwijają się i zmierzają do finalnego końca- gaśnie światło - słyszą brawa. To ostatnie co słyszą... [ale dramat :( - jak w filmie ] . Są oczywiście i tacy co poklask uzyskują ad hoc i też uprawiają sztukę czystą, niepodatną na interwancję z zewnątrz. trudno jest określić w dać wzór do pomiaru prawdziwości sztuki - pewnie go nie ma, ale każdy z nas czuje w sobie i widzi szczerość artysty i prawdziwą sztukę rozpozna. Choć są gusta i guściki. ( tak na marginesie dziś rano oglądałem na TVP 2 w tym programie o śniadaniu, jak Pani Grażyna Torbicka stwierdziła, że film Drzewo życia jest banalny w wymowie. To tak sobie pomyślałem, że te stwierdzenia, iż Malic nas banalnie pociesza- jak umrze ktoś bliski to sie nie martwmy bo Bóg wszystko tak wspaniale stworzył - klepią dziennikarze jeden

Wiesz co? Pięknie to napisałeś, naprawdę. Brawa szczególnie za część pierwszą wypowiedzi.

Pięknie napisane! Podpisuję się pod tymi słowami całą sobą. To nie film, to sztuka! Kto nie czuje sztuki ten nie poczuje i nie zrozumie filmu... Film w 100% mogę nazwać dziełem i się tego nie wstydzę, o.