Mogła zrobić ze swoim życiem co chciała? Może, ale niby ską miała czerpać wzorce? Wszystko dokoła ciągnęło ją w dół... Tu nie trzeba się litować nad samą Tereską, ale gdy człek uświadomi sobie ile podobnych Teresek żyje w takich blokowiskach, tudzież ile dzieci stanie się nimi za parę lat (ostatnia scena) robi mu się ciut zimno. I takie jest przesłanie tego smutnego filmu. Pzdr.

Każdy człowiek jest odpowiedzialny za swój los, nie jesteśmy zwierzętami, żeby nie wiedzieć co jest dobre a co złe, każdy ma rozum i powinien z niego korzystać. Jeżeli ktoś obraca się wśród narkomanów wcale nim nie musi być, ale to już zależy od niego. Ciągłe mówienie o wzorcach, pieprzenie cały czas tego samego, weźmy najprostszy przykład, kto jest podawany jako autorytet najczęściej? Jan Paweł drugi, o.k a ile ludzi czerpie z niego wzorce?... nie potrafią tego nawet ludzie z porządnych dzielnic a co chcemy wymagać od dziecka wychowującego się w trudnym środowisku. To jaki zrobimy następny krok zależy od nas a nie od tego jaki wzorzec do naśladowania nam podadzą.

Tak, nie jesteśmy zwierzętami... Często sie to słyszy. Ale równie często mówi się "jestem tylko człowiekiem". Człowiekiem ułomnym, ulegającym pokusom, wreszcie mającemu czasem problem z odróżnieniem dobra od zła... Jasne, że nawet z najbardziej beznadziejnego otoczenia można wyjść na ludzi, ale udaje sie to tylko wybitnym jednostkom. Każdy człowiek odpowiedzialny za swój los - niby tak, niby to jasne, ale... Czy można tak powiedzieć np. o dziewięciolatku podpijającemu ukradkiem tanie wino rodzicom - alkoholikom? On po prostu nie wie, nie może wiedzieć, że źle robi. Skąd ma wiedzieć, skoro, no właśnie, nie ma żadnych dobrych wzorców? Stary, naprawdę uważasz, że wychowanie, otoczenie itp. nie ma nic do rzeczy?

Ja, jak mówiłem, żałuję dzieci skazanych na życie w takich warunkach... Pzdr.

Nie zgodzę się bo jeżeli ktoś naprawdę czegoś chce to choćby mu nie wiadomo ile przeszkód na drodze postawić to i tak to osiągnie. To jest zwykłe lenistwo, nie chce mi się być kimś innym, lepszym bo po co? skoro bez problemów mogę być taka/i jak pozostali ludzie z mojego otoczenia. O.K dziewięciolatek może nie wie, ale mając 12 czy 13 lat już widzi co jest dobre a co złe choćby przez tak szykanowaną telewizję i jeśli będzie chciał to się zmieni, ale tylko jeśli będzie. Ja też żałuję takich dzieci, ale nie żałuję 14, 15sto latków, którzy już mają wpływ na swoje zachowanie bo człowiek nie traci zmysłu czy prawa samozachowania i zawsze, zawsze może się zmienićmoże się zmienić

Ja nie neguję że zawsze może się zmienić. Ale ludzie w wieku lat 15 są zwykle... nierozsądni, delikatnie mówiąc. (Sam pamiętam siebie w tym wieku) I jak w tym wieku wdepnie w gówno, i wszystko dokoła będzie w tym gównie unużane to...

Natomiast gdyby ktokolwiek ostrzegł go przed wdepnięciem, w odpowiedniej chwili zauważył durnia i palnął go w durny łeb... Możę o to też chodzi w tym filmie? Jak pisałem, Tereskę wszystko dokoła ciągnęło w dół. Nikt jej choć trochę nie pomógł, nie poświęcił chwili na rozmowę. Zarówno matkę jak i dyrektorkę stać było tylko na teksty w stylu "Co ty robisz?!? Jesteś zdolna, tylko chciej!!!" Owszem, dla dorosłego człowieka to ma sens, ale dla kogoś w tym wieku podobne oracje to smuty... Nie mów że dla ciebie nie, gdy byłeś w tym wieku, bo nie uwierzę. Pzdr.

rzeczywiście trochę za dużo schematów.
("Nikt jej choć trochę nie pomógł") Sqrchybyk, moim zdaniem Tereska miała kilka szans, które zmarnowała (np. przyjęcie jej do tej szkoły, koleś z chóru, który chciał jej pomóc, lub też sam fakt, że miała talent, co jest w filmie kilka razy zaznaczane. dyrektorka mówi jej, że ma szansę się wybić, musi tylko chcieć. Tereska widocznie nie do końca chciała). i właśnie, między innymi, o takich zmarnowanych szansach jest ten film.

Ale ta dziewczyna sama nie wie czego chce, i przyjmuje jako prawdę, każdą kupę, jaką ja uraczą i na wszystko się godzi, bo jest nieśmiala, niepewna siebie, nierozgarnięta, zakompleksiona i nie życiowa.
To wina jej rodziców a nie jej. Mamusia załatwiająca za nią wszystko, zrobiła z niej niemote i życiowego połamańca, a w srodowisku w takim jakim się znalazła, tacy ludzie nie mają zycia, są wykorzystywani albo wyszydzani.

Jak niby ktoś taki może chciec się zmienić? Ok, ludzie z gorszego mułu wyłazili. Ale tutaj mamy bohaterkę, która jest hmm mało inteligentna, płytka i niekumata. Znałam jedną taką 'tereskę'. Mogła wszystko, a teraz jest w dupie najdupszej i nawte jej to pasuje....

skoro takim ludziom to pasuje to po co się nad nimi użalać?

Jeśli mówimy o Teresce, to najprawdopodobniej dlatego, że była jeszcze dzieckiem?

Niektórzy są całe życie.

Zgadzam się, ale nie powinno oceniać się postępowania dziecka i dorosłego w taki sam sposób.

W ten sam nie, ale w jakiś też można.

Jeszcze trzeba zwrócić uwagę na to, że dziewczyna w filmie jeszcze nic aż takiego strasznego nie zrobiła. Nieodwracalnego upadku również nie doswiadczyła. Wszystko zależy od tego, czy końcowe łzy przerodzą się w chęć zmiany, poszukania innego wzorca, czy w kompletną utratę skrupułów.

Tak to już jest. Ludzie rodzą się różni. Słabsi i lepsi. Miejsca w którym można się narodzić również są fajniejsze i mniej fajne. Jak słabszy urodzi się tam gdzie mniej fajnie to Czesc Tereska.

Ot oczywista oczywistosc i banal nad banalami.

Nigdy jednak nie sposób powiedzieć, czy ktos byl za slaby czy moze byl slaby ale mógł wyjsc na prostą...

Człowiek rozpoczynający tę dyskusję nie ma pojęcia o filmie, realizacji, kreakcji, jak i o samym życiu. Nie zawsze jest cukierkowo, a z największego gów*na nie wyciągnęłaby Cię nawet Matka Boska, gdyby tylko istniała.

Widać nie zrozumiałeś przekazu realizatorów filmu.

Generalizujesz w jedną stronę. Bohaterka filmu jest jeszcze dzieckiem, osobą niedojrzałą emocjonalnie, o nieukształtowanej do końca osobowości. Ostrze filmu wycelowane jest w społeczeństwo, a w szczególności w rodzinę i w system edukacji, to oni są odpowiedzialni za jej los. Nie wmówisz mi przecież, że otoczenie nie determinuje tego kim jesteśmy. Jeśli dziecko nie będzie miało dobrych wzorców, to skąd je weźmie?

Często wystarczy 1 taka osoba. Tak samo, jak wystarczy 1 która pociągnie nas w dół.
Rodzina - wiadomo, jak nie jest wzorcem, to nie jest i nic się tutaj nie zmieni (od szczęscia dziecka zależy jakich rodziców się trafi).

Zastanawiam się nad tym systemem edukacji... Jedyne co mi do głowy przychodzi: umożliwić bycie autorytetem, reszta zależy już od konkretnego człowieka - nauczyciela.
(np: dla chłopców autorytetem nie będzie miękka klucha, która plecie tam sobie pod nosem, ale gość co i przywali jak trzeba. Zachowa się zawsze fer. Traktuje poważnie, a nie jak dziecko. Nie da sobie w kaszę dmuchać, ale i nie ma zbyt wygórowanych wymagań co do zachowania itp)

To jeden z moich ulubionych polskich filmów... Być może wykonanie nie jest profeską, ale fabuła świetna.