Film tak mnie poruszył, że postanowiłem się wypowiedziec publicznie. Pozwalam sobie przedstawić krótką recenzję napisaną dla studenckiego czasopisma.

"Dług" Krzysztofa Krauze to gwałtowne przypomnienie, że film to nie tylko czcza rozrywka ale też (dla wielu przede wszystkim) środek poważnej refleksji twórców na temat otaczającej nas rzeczywistości.
Ta przedstawiona w filmie - rzeczywistość współczesnej Polski - nie jest wesoła. Przedstawiona sytuacja wydarzyła się naprawdę - i to jest przerażające. Wszyscy znamy to doskonale - ulice są szare, gangsterzy (większość)są łysi i w dresach, jeżdżą drogimi autami, prawo jest niewydolne, policja bezsilna, młodzi ludzie pełni energii, chcący uczciwie pracować spotykają prozaiczne przeszkody - brak zrozumienia, niechęć, itp. Historia opowiada o dwóch młodych ludziach chcących rozpocząć działalność gospodarczą. Mają pomysły, energię i zapał do pracy, chcą ułożyć sobie życie. Ich plany rozwiewają surowe zasady bankowe - nie mogą dostać kredytu z powodu braku zabezpieczenia. Napotkany przypadkowo znajoy z dzieciństwa oferuje pomoc w znalezieniu inwestora, jednak do transakcji nie dochodzi. Jednak pomocny znajomy twierdzi, że koledzy są mu winni sporą kwotę. Zaczyna się brutalna egzekucja długu. Jednak myli się ten, kto spodziewa się krwawych scen przy użyciu kijów bejsbolowych. Bohaterowie są powoli osaczani przez strach o siebie i najbliższych. Początkowo zło, groza sączy się w ich życie powolutku, niepozornie. Lekceważą zagrożenie, próbują iść na policję, nie znajdują jednak ochrony. Powoli rozumieją, że zdani są tylko na siebie. Gdy zagrożenie sięga zenitu - decydują się na krok ostateczny. Czytelników, którzy jeszcze nie widzieli filmu nie powinno zniechęcać streszczenie fabuły. Nie jest to film sensacyjny, nie akcja jest istotą - śledzimy przedstawioną doskonale historię ludzi stojących bezradnie przed wielkim zagrożeniem, ich drogę od bezsilności po desperacka ucieczkę od własnych wartości. Ich główną słabością było to, że żyli według ogólnie przyjętych zasad etycznych - ich prześladowca nie miał zadnych i to stanowiło o jego przewadze. Jednak i oni w końcu sięgają po jego metody. Czy mieli słuszność? Czy w momencie gdy prawo nie odzwierciedla powszechnego poczucia sprawiedliwości można je łamać? Jak Ty, Widzu, postąpiłbyś?
To trudne i ważne pytania.