Film i ukazywanie rzeczywistości. Toż to oksymoron!
Zwykłe kino rozrywkowe którego nie ma co zestawiać z życiem, mężczyznami czy relacjami damsko-męskimi. Jeśli ktokolwiek uważa, że kobiety, czy mężczyźni, mogą liczyć tylko na siebie, to ma poważny problem. Tak świat jest ułożony, że jedno bez drugiego jest niepełne. Wystarczy się odpowiednio dopasować, a problemy przedstawione na filmie będą nam się kojarzyły tylko z telewizją.

Wydaje mi się że ta rola Meryl była preludium do tego by potem zaproponować jej role w genialnej czarnej komedii jaką jest " Ze śmiercią jej do twarzy " .

dokładnie takie samo miałem odczucie. po ciężkich rolach ta umożliwiła jej grać w groteskach

I potrafi się w tym odnaleźć. No ale to Meryl...

Mnie zastanawia przewrotny tytuł, bo chyba prędzej widz diablicę ma zobaczyć w Meryl Streep... Jedyne diabelskie czyny Ruth to ugotowanie Bogu ducha winnego szczurka, tradycyjne dla amerykańskiego kina wyrzucenie leków do zlewu (NIE RÓBCIE TAK NIGDY!!!) oraz spalenie domu i rzeczy dzieci. Nie wiadomo w jakim celu. Ciekawe czy śmieszyłaby ta scena twórców po ostatnich pożarach w Kalifornii. Kontrowersyjne jest też zostawienie dzieci, ale tym najwyraźniej nie było gorzej u nieobecnego ojca i nieodpowiedzialnej, ale nadzianej macochy. Temat szkoły został pominięty, ale może miały wakacje? Choć film zdawał się ukazywać kilkumiesięczny przedział czasowy. Ludziom nawet jeśli Ruth trochę szkodzi, to jednak w jakimś stopniu pomaga: Mary z poczytnej wśród niewymagających czytelniczek grafomanki staje się cenioną pisarką, Bob chyba poczuwa się do odpowiedzialności, a Olivia Honey dostaje chyba całkiem przyjemny romans i cenną nauczkę za swoją próbę kariery przez łóżko i łudzenie się, że jako kochanka może znaczyć coś więcej dla rozpustnika na kierowniczym stanowisku.

Dzieci może i rozwydrzone, ale poza nieusłuchaniem matki w kwestii talerzy na ostatniej wieczerzy nie było tam raczej nic nadzwyczajnego, a matkę zdawały się szanować bardziej niż ojca.