Zacznę od tego, że dziwnie czyta mi się w twoim komentarzu kilka razy powtórzony tytuł tego filmu, gdy przypomne sobie o czym (i w jaki sposób) porusza temat śmierci, oddzielonej od życia zaledwie 'przecinkiem' ;). Nie uważam, że samotność jest tu najważniejszym tematem. Dla mnie był to przejmujący portret człowieka ogarniętego 'pasją', poszukującego odpowiedzi na 'sens życia' w sposób naukowy, a postawiony w obliczu poniżenia jako 'obiekt badań' i wreszcie własnej śmierci, do której podchodzi w taki, a nie inny (czyt. 'bardziej uczuciowy') sposób, gdyż innego nie zna. To co w filmie mi się podabało to podejście do filmu - bez zbędnego rozczulania się, taniego sentymentalizmu i sztuczności. Dzięki takiej formie (zasługa Emmy Thompson) dramat nabiera wyjątkowej siły. 'Wit' przypomina mi inny film, w którym również jest uchwycona ironia tego 'bożego dowcipu'. Mam tu na myśli "Człowieka z Księżyca" Milosa Formana z Jimem Careyem w roli głownej.
Pozdrawiam.