Nie chcę skupiać się na całym filmie. Jest on dobry, gęsty i sam w sobie skandynawski w dobrym tego słowa znaczeniu. Susanne Bier ma świetną rękę do tego typu historii... co już udowodniła chociażby w W lepszym świecie. Skupię się wyłącznie na głównej roli, którą otrzymał Coster-Waldau. Myślę, że to wymarzona rola dla każdego dojrzałego aktora. W jakimś sensie postać Andreasa jest postacią teatralnie tragiczną... wytrawny aktor ma wspaniałą szansę budowania całej postaci w tym filmie... Oglądając film nie potrafiłem kupić tego co Coster-Waldau przekazuje swoją grą. Nie przekonałem mnie wcale jako twardy policjant, wyraża on w filmie kilka razy skrajne emocje (scena podmiany, scena w kostnicy, scena na pogrzebie) co wymusza już sam scenariusz ale poza tymi scenami nie dostrzegłem budowania udręczenia, czy też bólu w jego postaci. Wyobrażam sobie jak olbrzymie napięcie generuje cała sytuacja, śmierć bliskich, dziecka... mam wrażenie, że Coster-Waldau nie wszedł całym sobą w ten tragizm, a może brak mu jeszcze dojrzałości aktorskiej. Miałem jakichś niedosyt oglądając tą historię poprzez właśnie to kołatanie w głowie... że z pewnością nie wybrałbym go do tej roli. Rozumiem, że jest na fali przez Grę o Tron ale może trzeba było postawić na sprawdzonych starych duńskich wyjadaczy jak: Mads Mikkelsen czy Mikael Persbrandt. Wiem, że wielu osobom mogła się podobać ta rola mimo wszystko...może też po prostu nie ziębi, nie grzeje ale chyba coś mnie jednak ziębiło... niemniej zaznaczam, że jest to moje mocno subiektywne odczucie.