Mowa końcowa w porządku. A najlepsza scena z nadmuchiwanym globusem.
Ten film zszokował mnie dwa razy: po pierwsze, że nie jest niemy, a po drugie, że jest taki kiepski. Wolałbym, żeby wcale nie powstał, a już na pewno nie w trakcie II wś. Ten film ma niewiele wspólnego z prawdziwą wojną, a poza tym jest za mało śmieszny, żebym go nazwał parodią. Chaplin był za bardzo poprawny politycznie.

a wg. mi film jest bardzo trudno oceniać z "perspektywy leniwego tyłka w fotelu przed komputerem"... 70 lat po jego produkcji... uważam film za bardzo dobrze zrealizowany jak na tamte czasy. Jeśli ktoś chce analizować politykę tak starego filmu, to wypadałoby żeby ją przeanalizował... nie chce mi się tłumaczyć... zresztą są od tego google podobno ;)

w telewizji oglądałem:)

Chaplin poprawny politycznie? Dużo ryzykował robiąc ten film, który został odczytany jako podżeganie do wojny ( dzisiaj, kiedy byle Kaczyńskiego czy Tuska pokazuje się w znacznie gorszym świetle w programach 'satyrycznych', wydaje się to być stonowane i politycznie poprawne ). Chaplin, ateista, socjalista, ćwierć-Rom porwał się na przywódce jednego z najsilniejszych państw świata, z którym wielu Amerykanów sympatyzowało ( zobacz jak reagowano trzy lata wcześniej po katastrofie Hindenburga ) a bali się oni raczej ateistów, socjalistów i osób rasowo niepewnych. Społeczeństwo Stanów było bardzo wyczulone na 'podżeganie' do wojny, więc film mógł być odebrany jako ostry i zjadliwy.
Poza tym jak już ktoś tutaj zauważył, wypada znać realia tamtej produkcji, chociażby należy pamiętać, że Niemcy miały chyba najsilniejszy w historii świata przemysł propagandowy, który produkował dziesiątki pełnometrażowych filmów. W Dyktatorze mamy więc chociażby sparodiowane sceny z Triumfu Woli.
To trochę tak, jakby ktoś zrobił w Japonii film satyryczny o Kim Jong Unie czy jak się on tam nazywa a dyktator obejrzał ten film i mógł tylko zgrzytać zębami ze złości, w jak subtelny sposób został ośmieszony. Bezcenne.

Przypomnę ci, że w roku w którym film powstał, świat nie znał jeszcze okrucieństw obozów koncentracyjnych. Stąd może ci się wydawać, że ukazuje fałszywy obraz wojny, co jest nie do końca prawdą.

Po drugie, ostatnim przymiotem Chaplina jest poprawność polityczna. Jego filmy trafiały pod nóż cenzorów przed wejściem do kin, w związku z czym wiele z nich ma wydźwięk nieco inny niż zamierzony. Chaplin zresztą świadomie narażał się na krytykę, właśnie przez zawieranie swoich kontrowersyjnych poglądów w filmach (przypominam także, że to, co dziś nam wydaje się oczywiste, kiedyś uważane było za oburzające).

Zgadzam się. Mnie osobiście te wszystkie gagi raczej męczyły niż śmieszyły, choć przyznam, że kilka było dość oryginalnych. Można jednak odnieść wrażenie, że film sam w sobie też jest trochę propagandowy. Na pewno nie nazwałbym go ponadczasowym, gdyby nie ostatnia przemowa fryzjera. Dlatego, choć rozumiem fakt, iż 70 lat temu był arcydziełem, to dziś już nie. Pod tym względem daleko mu do Casablanki :)

Mowa końcowa jest raczej porażką. Patos, przegadanie i naiwność.

Ano tak się może nam wydawać, ponieważ "za dużo myślimy, za mało czujemy". Nie trafiają do nas słowa wypowiedziane wprost, a rzeczy szczere uważamy za "naiwne". Przykre.

wd. mnie mowa końcowa to najgorsza część filmu, same truizmy.
"za dużo myślimy, za mało czujemy"---> hm, Paulo Coelho?

Dla mnie to nic innego jak filozofia Martina Bubera i dialogiczne słowo Ja-Ty, które powstaje wówczas, gdy nie uprzedmiotawiamy (owo "niemyślenie") Drugiego.

filozofia cos odkrywa, daje wskazowki jak zyc, oczywiscie ten cytat mozna tak potraktowac, jednak jak dla mnie to ''oczywista oczywistość'', nic odkrywczego, a w ,,Dyktatorze'' jego mowa byla WIELKA pleta, ktora rzekomo miala przekazywac uniwersalna prawde- owszem, spelnila to zadanie, ale jak dla mnie w dosc banalny sposob.

"pierwsze komedie śmieszyły gagami gdzie chłopak nadeptuje na wąż z wodą, woda nie leci(...) Takich właśnie gagów pełno w omawianym filmie"

Wbrew pozorom bardzo niewiele tego typu humoru w tym filmie. Chyba wiele Ci umknęło, skoro zarejestrowałeś głównie slapstickowe obijanie patelniami głów.

A co - wg Ciebie - Niemcy robili w 1940 r. z żydami? Bo co z Polakami, wiem.

Wg mnie? A co ja historyk? To co robili to fakty historyczne bogato udokumentowane a nie subiektywne widzimisie...

Chodzi o to, że w 1940 r. świat nie mógł wiedzieć, co robniono z żydami, bo wtedy jeszcze nic nie robiono. "Ostateczne rozwiązanie" zaczęło się w drugiej połowie 1941 r.