Dotrwałem do tej części o inteligencie czy prostaku. Mam nadzieję, że te ostatnie tematy to jakieś niesmaczne żarty.

Ja nie rozumiem wydmuszek, które oceniłeś jako arcydzieła światowej kinematografii i jakoś żyje z tym faktem od blisko 35 lat, przy okazji dobrze nadal czuje się...:-(

Nie lubię krzykliwych obrazów, kipiących dosadnością, przerysowaniem. Trwa tu spór, czy to komedia, czy dramat. Ponoć to o dramatyzmie wrażliwego inteligenta. Film zmęczył mnie, tak bardzo, jak chłopaka na plaży gderająca mu do uszu dziewczyna. Cały przekaz sprowadza się do tego, że warto zrobić pod nosem kupę temu, kto wcześniej narobił pod twoim. Po co dorosłemu, zdrowo ukształtowanemu człowiekowi takie pseudo studium świata, momentami polskiego społeczeństwa. A wszystko z punktu widzenia człowieka, nie tylko z nerwicą natręctw, ale przede wszystkim z totalną niedojrzałością. Ten jegomość, choć to tu wykształcony człowiek, jest pozbawiony podstawowych narzędzi rozumowania i ogłady, jest jak dzikus w cywilizacji. Przykro się to ogląda, bo mówienie o takich bolączkach, jak chociażby ludzka zawiść, nie wymaga aż takich gejzerów. Dystans do ludzkich wad, umiejętność życia z ludźmi, zdrowy rozsądek, karmienie się tym, co dobre oraz szacunek do siebie i innych, to miara nie tylko inteligencji, ale i zdrowia psychicznego. Czego uczy ten film? Może tego, że nagi wariat w krzaku agrestu wsadzi nam kolec w dokładnie to samo miejsce, w które wbił się jemu.

absolutnie się zgadzam! Dokładnie to chciałem wyrazić w moim poście, cokolwiek zrzędliwym i bełkotliwym. Dodam tylko, że ta niestrawna, dysonansowa wymowa ideowa filmu idzie "harmonijnie" w parze z tandetną oprawą formalną, pełną niechlujstwa, niedociągnięć i infantylizmów na poziomie sitcomów (bo nawet na klasyczną burleskę jest to za głupie). Dlatego dziwi mnie zachwyt nad tym zgrzytliwym przeciętniakiem. Słyszałem wprawdzie zachwyty z ust takich różnych znanych i szanowanych, którzy na podobne zarzuty uprawiali apologię typu: "ten film przecież pokazuje żywotne problemy polskiego inteligenta", itd. Ja jednak, po kilkakrotnej "lekturze", zdecydowanie odwracam tę argumentację i ośmielam się - wbrew luminarzom polskiej kultury - stwierdzić: ten film obraża inteligencję oglądającego.

Oj, cóż to byłaby za zgroza, gdybyśmy my, mówię też o sobie, humaniści, tak infantylnie i chorobliwie reagowali na grzechy tego świata! Czyż myślący człowiek nie powinien dawać już przykładu, czy nie powinien wprowadzać ład, spokój, tam gdzie chaos? Jeśli oczytany mężczyzna wyzywa kogo popadnie, tupie wciąż nogami i nie potrafi przełożyć tego, co go drażni na własny poziom intelektualny, to nie pozostaje nic innego, jak określić go wariatem. Jak to dobrze, że nie trafiłam na takiego ,,polonistę". Ten film nie tylko obraża inteligencję widza, irytuje, wzbudza niesmak. Ja do kręgu inteligencji Koterskiego na pewno nie należę. Dobrze, że tu jest nas dwoje.