Po obejrzeniu za pierwszym razem, jakieś dwa lata temu dałam 9. Dzisiaj nie mam wątpliwości, że temu filmowi należy się dycha. Świetnie pokazany psychologiczny obraz Polaka. Chyba nie ma osoby, która by się przynajmniej przez chwilę nie utożsamiała z Adasiem, jego lękami, fobiami i nierzadko dziwnymi przyzwyczajeniami. A ta modlitwa Polaków przy końcu filmu... No reżyserowi należy się duże piwo za ten film:) świetne, świetne, świetne.