Miej na uwadze, że nie każdy jest wytrawnym kinomanem i rozwala film na części pierwsze. Dla dużej części społeczeństwa, jest to jedynie kolejna forma rozrywki, podczas której zamiast myśleć raczej się śmieje. A nie da się chyba ukryć, ze na tym filmie uśmiech co chwile maluje się na twarzy i odbija echem w eterze. Ja jednak uważam, że nie jest to film wesoły. To raczej smutne, jakimi jesteśmy. Nie twierdzę, że wszyscy i z pewnością tak nie jest. Ale jednak... Koterski stworzył niesamowity przekrój typowego Polaka - niekoniecznie kulturalnego, niekoniecznie spełnionego. Człowieka miotanego jak trzcina u Pascala - z reguły nie najwyższymi pobudkami. Podobnie jak Ty polecam każdemu. Każdemu, kto lubi myśleć.

...a zatem nie każdemu, ale nielicznym.

Słuszna uwaga.

Ja natomiast, przeglądając wpisy (na pewno nie ten) na temat omawianego filmu zwróciłem uwagę na pewien absurd. Otóż bardzo duża część tychże wpisów potwierdza stereotyp Polaka tak doskonale opisany w psudo-modlitwie.
Zawiść i kretyństwo.

Wiesz, a propos zmieniania miejsc w autobusie, ja nie chwytałam tej sceny, dopóki nie poszłam na studia do Krakowa. Okazało się, że to wcale nie jest taka zmyślona scena. Tak dokładnie jest! Bo przodem do kierunku jazdy, bo przy oknie, bo od strony przystanków, bo pojedyncze miejsce, bo nie naprzeciwko kogoś. W MPK jest po prostu czysty "Dzień świra"!:)