Mało osób sobie zdaje sprawę z tego, ale podobnie jak w różnych sytuacjach w fabule tak i w tytule króluje ironia i absurd. Mylne(banalne) zinterpretowanie tytułu może wyrobić nieprzyzwoitą postawę podczas oglądania filmu polegającą na skojarzeniu bohatera z klasycznym wariatem, dlatego niewątpliwie film należy obejrzeć co najmniej dwa razy i kilka razy go przemyśleć żeby zrozumieć, że tak naprawdę absurd tkwi na zewnątrz bohatera. Światem zewnętrznym rządzą zupełnie niezrozumiałe zasady bo jak wytłumaczyć powszechną głupotę i bezmyślność. Poza tym w ówczesnym świecie nie ma miejsca dla prawdziwych uczuć, co jeszcze bardziej oddala Adasia od rzezywistości. Bohater - poeta, to przybysz jakby z innej epoki i nie dziwne, że ma problem z zaklimatyzowaniem się w społeczeństwie. Podstawowym jednak problemem głównego bohatera jest brak biernego odbioru rzeczywistości, co doprowadza go do ciągłej irytacji ogromnym zbiorem nieprawidłowości w świecie. Film ma smutną wymowę, bo okazuje się, że w ówczesnym świecie nie ma miejsca dla ludzi naprawdę wrażliwych, dążących do tego by świat był lepszy i wszystko na świecie miało swój sens i porządek.