miałam dokładnie tak samo. smutne, że dzieciaki mają ten film za komedie i wystawiają kiepskie oceny

Najgorszy obrazek jaki widziałem to będąc w kinie na "wszyscy jesteśmy Chrystusami" - pół sali wyło ze śmiechu z każdego słowa na "k". Dramat.

Bo to jest komedia!

Nie, to nie jest komedia. Co najwyżej komediodramat

Nie chce się już powtarzać - istnieje też tzw "czarny humor" i właśnie ten rodzaj humoru mamy w tym filmie.

Ja obejrzałam po raz pierwszy i właściwie wcale się nie śmiałam - to jeden ze smutniejszych filmów, jakie widziałam. Pokazuje człowieka całkowicie na dnie, doszczętnie zniszczonego psychicznie. Są zabawne momenty, teksty, ale całość bynajmniej nie jest śmieszna.

Kiedyś z trylogii nic śmiesznego też się śmiałem, a dziś płaczę gorzkimi łzami, gdy widzę te filmy

masz rację, a im więcej czasu upływa tym bardziej śmiech zamienia się w łzy i człowiek rozumie o ile był kiedyś głupszy ,jak życie zweryfikowało ten "młodzieńczy śmiech"

Śmiech nie zamienia się może zaraz w morze łez;P , lecz daje dużo do zrozumienia . Zresztą każdy indywidualnie odbiera to co widzi i słyszy na swój sposób . Właśnie w zależności także od wieku oglądającego (,jak napisałem). Ten film jest dwojako rozumiany.

to uproszczenie -ta zamiana śmiechu we łzy -ale wiesz dokładnie co miałem na myśli a obecny kryzys tylko to potęguje u znaczacej ilości Polaków ,pracy coraz mniej,nadzieje umierają,wartość nabywcza zlotego wielokrotnie niższa niż w krajach rozwiniętych,na mieszkanie nadal pracuje się całe zycie albo całe życie spłaca się kredyty,obserwuję to z boku codziennie (mnie już nie dotyczy-mam co chciałem mieć od dawna) i widzę frustrację społeczeństwa.
Kazdy kolejny dzień to czesto DZIEŃ ŚWIRA- w/g mnie NAJLEPSZY polski film :) ,pozdrawiam

<łezka> :D

Cieszę się, że natrafiłam na Twoją wypowiedź... bo mnie cholera nigdy ten film nie śmieszył, nigdy nie rozumiałam dlaczego wszyscy uważają go za mega komedię. Pozdrawaim

W takim razie także się cieszę ;)
Poniekąd jest to komedia. Ponieważ w filmie występują śmieszne momenty np. " jak tatuś zrobi dzióbek ... we wsi " itp .Oczywiście więcej jest tutaj dramatu,męczarni życiowej i braku spokoju .

EEE i tak najgorsze są te jego przemyślenia w toalecie oraz odbieranie "wypłaty" takie tragiczne ale prawdziwe (inteligent zawsze po dupie dostać musi i oczywiście stroni od ciężkiej pracy jak twierdzą niektórzy). I czemu wszyscy uważają że praca nauczyciela jest dużo mniej męcząca od pracy budowlańca... ale tak to już jest że trzeba inteligencikowi pokazać gdzie jego miejsce....
Nawet po tylu latach od powstania tego filmu jest on nadal w 80% aktualny... straszne

Praca nauczyciela jest mniej męcząca bo jak się nie podbija karty na zakładzie o 7 rano to się jest nierobem:p
A teraz poważnie. Zgadzam się z tym, że film odbiera się inaczej z wiekiem. Co mnie najbardziej dotyka jak oglądam Dzień Świra to chyba to że każdy z oglądających może zobaczyć cząstkę siebie na ekranie. Każdy z nas ma jakieś nawyki może inne, może mniej niż Adaś Miauczyński ale podczas oglądania tego filmu człowiek uświadamia sobie, że sam na punkcie pewnych rzeczy zachowuje się jak świr czyli irracjonalnie. I dodatkowo ta weryfikacja młodzieńczych planów i marzeń (choć ja to mam dopiero przed sobą) jest momentem, który daje naprawdę dużo do myślenia.
Ośmielę się też nie zgodzić z moim przedmówcą ponieważ uważam, że Dzień Świra jest aktualny w całości jeszcze długo pozostanie aktualny. Ale to moje subiektywne odczucie i mam nadzieję że Bartosz33_pl się na mnie nie obrazi za podważanie jego wypowiedzi:p

masz się śmiać z sytuacji naturalnie ale potem masz wyciągnąć refleksję co nie występuje np w kac vegas...

Oglądając ten film po raz pierwszy miałem z 13 lat i jedyne co to się śmiałem . Widząc go po raz kolejny po dłuższym czasie , dostrzegłem prawdę o tym filmie. Czyli ; ludzki dramat , męczenie się własnym życiem . Właśnie niedojrzali młodzi ludzie biorą ten film jedynie za komedie.... dlatego każdy z wiekiem zrozumie prawdziwe przesłanie tego genialnego filmu .

ja niestety już rozumiem i niech to cholera ale żałuje...

cóż prawdziwe życie ...

Młodzież śmieje się z tego filmu, bo wydaje im się, że przygody Miauczyńskiego to życie w krzywym zwierciadle. Sam tak myślałem. Niestety z biegiem lat okazuje się, że to co w filmie wydawało się nieralne wcale nie jest takie przekoloryzowane, to jest prawdziwa codzienność. Kiedy już się do tego dojdzie pozostaje tylko walczyć o lepsze jutro albo przysiąść się do Adasia i płakać na zupą pomidorową i twardym masłem.

Prawdo podobnie każdy po pierwszym razie obejrzenia śmiał się do łez jednak to się zmieniło, kiedy zrozumieliśmy dzisiaj, że to samo czeka nas. Ja już się doczekałem i wiem co to znaczy prawdziwe życie.