Jestem świeżo po tym filmie, emocjonalnie przypominam naleśnik, moja wiara w ludzi i światopogląd powiewają gdzieś właśnie na samym dnie. Mając przed sobą taką tematykę, taką historia, film w swojej technicznej formie wydaje się stać gdzies z boku, co jednak udało mi się dostrzec - bardzo dobra gra Blanche Baker. To znaczy nigdy więcej nie obejrzę z nią filmu, możecie to uznać za przesadę, ale tak będzie. Na samym początku, gdzie niby grała miłą, sympatyczną panią, która nawet dałaby się polubić i tak gdzieś tam za uśmiechem wyzierała iskierka szaleństwa i to mi się bardzo podobało. Reszta też trzymała poziom, nie było źle.
Choć ktoś już we wcześniejszych komentarzach wspomniał o tym, że wszystkie te sceny były kręcone tak, jak widzieliśmy, tzn, że najmłodszy chłopiec, nie mam pojęcia dałabym mu z 5-6 lat widział nagą nastolatkę zakneblowaną, ze związanymi oczyma, wiszącą nad sufitem. I cóż, jeśli to nie było robione komputerowo, to ja popadam w jeszcze większy dołek emocjonalny, bo nie wiem czy jest na świecie psycholog, który jest w stanie wytłumaczyć małemu dziecku taki ogrom okrucieństwa. Zwłaszcza, że sama mam z tym problem.
No, ale film oceniam na 9, reżyser przedstawił wszystko wiernie, nie spłycał, jak mówię gra aktorkorów też przemawia za tą oceną, scenariusz, wszystko pod tym kontem się zgadza.
No, to ja się wygadałam, chyba mi trochę lepiej, idę tymczasem odbudowywać swoją wiarę w ludzi.
Pozdrawiam.