"Dziewczynka to wyjątkowo dojrzały debiut młodego szwedzkiego reżysera, przedstawiający intymny portret dziecięcej wrażliwości i odwagi, na tle nostalgicznej aury lat 80. Tytułową rolę reżyser powierzył dziesięcioletniej Blance Engström - rudej, drobnej dziewczynce o przenikliwym, spokojnym spojrzeniu. Bezimienna bohaterka zostaje z dnia na dzień słomianą sierotą, gdy jej rodzina postanawia wyjechać na parę miesięcy, by dołączyć do misji charytatywnej w Afryce. Dziewczynka pozostawiona sama w wielkim domu, na malowniczej szwedzkiej prowincji, obserwuje niezrozumiałe zachowania dorosłych i rówieśników z czujnością i dystansem. Uwrażliwiona przez samotność, intensywnie poznaje smak pierwszej przyjaźni, wolności i samostanowienia, ale też gorycz odrzucenia, zdrady i małomiasteczkowej hipokryzji. Film Dziewczynka z poczuciem humoru i bez zbędnego moralizatorstwa skłania do refleksji nad odpowiedzialnością za drugiego człowieka, rolą czułości i przyjaźni w dojrzewaniu jednostki. Przede wszystkim jednak jest subtelną i słoneczną historią o dziewczynce, która uczy się pływać.
Agnieszka Zając"

(źródło: http://www.enh.pl/film.do?id=3821)

Opis napuszony, ale sam film jest rzeczywiście dobry. A jak na szwedzki film - to może i bardzo dobry.

Bardzo urokliwy, szczególnie portret dziewczynki. Ale nie cukierkowy.

"Duży film o małej dziewczynce. Dziesięcioletnia dziewczynka zostaje sama w domu pod opieką ciotki, podczas gdy rodzice i brat wyjeżdżają na misję do Afryki. Znudzona ciotka po kilku dniach wyrusza w rejs z niedawno poznanym mężczyzną i obiecuje wrócić za kilka dni. Dziewczynka nie przyznaje się nikomu, że jest zupełnie sama i w ten sposób spędza całe lato. Obserwując dorosłych, odkrywa stopniowo ich świat, pełen absurdalnych i nieodpowiedzialnych zachowań" - to można przeczytać o filmie na okładce szwedzkiego dvd. Fajny film, polecam miłośnikom klimatów skandynawskich, gdzie niewiele się dzieje i niewiele się mówi, ale jest o czym myśleć :)

Dopiero obejrzałam. Było napisane familijny więc się skusiłam, ale szczerze mówiąc nie pokazałabym młodszemu bratu takiego filmu. Demoralizujący wpływ starszej kuzynki ekskoleżanki głównej bohaterki, moim zdaniem, nie pozwala oznaczyć tego filmu "famiijnym. Dodatkowo, może jestem za głupia, albo nieuważnie oglądałam, dużej części nie dało się zrozumieć
UWAGA TREŚĆ!!


W końcu o co chodziło z tym, że jakiś facet przyleciał do niej balonem, po czym zaraz ona sama nim poleciała? Albo, że ni z tego ni owego spała w basenie? Także nie widziałam nic śmiesznego w śmierci jej przyjaciela (albo jakimś urazie - też nie było wyraźnie pokazane) wskutek upadku. Dodatkowo jakoś tak moim daniem coś za mało akcji.
Podsumowując, film nie jest zły, ale "familijny" to on zdecydowanie nie jest.

Owszem. Nie jest.

To nie jest film akcji:) Ani familijny. Film operuje w dużej mierze obrazem a nie dialogami (te są tylko tłem i uzupełnieniem filmu) , to wielka siła tego filmu.

Po za tym ona sama nie leciała tym balonem tylko z tym facetem, choć kto wie bo cześć obrazów była tylko jej wyobrażeniami (więc ten lot mógł być wyobrażeniem), no i nie spała "ni z tego ni owego w basenie" wpadła do niego bo była pijana co było (to wpadanie) , a jej przyjaciel nie umarł (w ostatniej scenie jest pokazane ze ma złamaną nogę i macha do głównej bohaterki)