Mhm, jedna z podstawowych refleksji po seansie brzmi dlaczego oni potrafią a my nie. I choć doprawdy jestem w stanie zrozumieć pewne typowe dla polskiego kina prymitywne uproszczenia, infantylizm dialogów i co za tym idzie postaci w przypadku komedii to zupełnie nie wiem, dlaczego w dramatach jest to samo. A wszelkie próby uczłowieczania bohaterów idą w kierunku dokładania im kolejnych kopniaków od losu i grymasów cierpienia na twarzy. W Egzaminie bohaterowie też przecież nie mają lekko, ale nie to akurat staje się sednem filmu. A propos sedna, to mnie osobiście przeszkadza nieco krępujący wpływ głównej społecznej tezy jaką przyjął reżyser i co za tym idzie musiał się jej kurczowo trzymać. W rezultacie główny bohater, potencjalnie ciekawa postać mężczyzny, który ma potrzebę by kontrolować wszystko, w służbie tych założeń musi okazać się osobą niezdolną do autorefleksji by stanowić wdzięczne tło dla odrodzenia, które stanowić może kolejne, wolne od demonów przeszłości pokolenie. Ale z kina, żeby nie było, wyszedłem zadowolony.

Ktoś wie ile czasu ten film kręcili? Główna aktorka, córka tego doktora przez 90% filmu była w miarę szczupła, normalna dziewczyna a końcowa scena mnie rozbroiła bo twarz nagle duża jak pulpet :D Dawno nie widziałem filmu w którym aktorka tak się zmieniła.

Z tym utyskiwaniem na polskie kino to Wy tak na serio?

A nie ma powodów ku temu?

Jeden dobry film rumuński na 10 lat ma potwierdzać słabość polskiego kina?
Słaby argument. Malkontencki.

Rumuńska nowa fala to jest zjawisko, które wypuściło znacznie więcej niż 1 dobry film: "Pozycja dziecka", "Śmierć pana Lazarescu", "Wtorek po świętach" , "Skarb", "4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni" i tak dalej i tak dalej. Poza tym słabość polskiego kina potwierdza polskie kino samo w sobie. Tak uważam, ale dam się przekonać, ze jest inaczej. Jakieś sugestie? Polecenia? Tytuły?

Od czasu premiery świetnego "4 miesiące, 3 tygodnie..." minęło 10 lat,
"Skarb" i "Wtorek po świętach" jakoś mnie zauroczyły.
Nie zamieniłbym wszystkich tych filmów na filmy Smarzowskiego,
a Skolimowski? A "Ciało/Body"? "Czarodziejska góra"? "Bogowie"? "Zmróż oczy"
no i mnóstwo świetnych dokumentów

No to się chyba nie dogadamy. Dla mnie poetyka Smarzowskiego już się wyczerpała , jego filmy stają się coraz bardziej nieznośne i puste. Wszystkie tytuły, które przytoczyłeś mieszczą się dla mnie w granicach konwencjonalnego, polskiego kina z pretensjonalnym aktorstwem, płaskim scenariuszem i tragicznymi dialogami. Poza tym, nie żebym się czepiała, ale od premiery "Zmruż oczy" minęło lat już prawie 14 lat ;)

"nieznośne i puste"
to rzeczywiście wyczerpuje dyskusję.
Ciało/Body ma pretensjonalne aktorstwo, aha...

Puste w tym sensie, że ileż można pokazywać przemoc dla przemocy? To, że świat jest beznadziejny wiemy od dawna, pytanie - co dalej z tym faktem. Pewni reżyserzy tak mają, są dobrzy w swoim gatunku, ale na dłuższą metę taki sam sposób obrazowania się po prostu wyczerpuje - tak jest dla mnie z Seidlem, tak jest dla mnie ze Smarzowskim. Aktorstwo w "Body" może jeszcze, ale całościowo ten film nie jest dla mnie jakimś dziełem sztuki. Nie mówiąc już o "Bogach", którzy są po prostu kolejnym polskim filmem biograficznym.

Robisz wszystko żeby zdyskredytować polskie kino pod założoną tezę.
Teza że Smarzowski pokazuje przemoc dla przemocy jest absurdalna.
Trylogia Seidla była genialna.
Body nie jest dziełem sztuki, to czym jest
Najbardziej jednak spodobał mi się argument, że "Bogowie" to kolejny film biograficzny, tak "Amadeusz" to też kolejny film biograficzny.
Moi zdaniem rumuńskie kino jest tam gdzie polskie było w czasach kina moralnego niepokoju np "Aktorzy prowincjonalni"i ani kroku dalej się nie posunęło.
Czy to kino to coś więcej niż to "że świat jest beznadziejny?
Cztery miesiące i Egzamin nie bardzo mówią nam co dalej z tym faktem, chyba że coś przegapiłem.

No sorry, ale porównując "Bogów" z "Amadeuszem" trochę przegiąłeś - jednak zupełnie inny kaliber. Trylogia Seidla może i była dobra - "genialna" to cokolwiek przesada, ale już "W piwnicy" to bezsensowne powtarzanie tego samego - jakby się tak zastanowić - co kogo obchodzi co ludzie robią w piwnicy do momentu,aż nikogo nie krzywdzą??A co do rumuńskiego kina - "Cztery miesiące" pokazują faktycznie beznadzieję, ale już w "Egzaminie" głównym bohaterem jest człowiek, który do pewnego momentu robi wszystko, żeby tą beznadzieję przekroczyć i w pewnym sensie się z tym beznadziejnym losem siłuje. A czy nie mogę po prostu nie lubić polskiego kina? Czy naprawdę masz jakąś misję w udowadnianiu mi, że to kino jest dobre?

To raczej Ty wszystko podporządkowałaś misji udowadniającej jakim to fantastycznym filmem jest "Egzamin" na tle fatalnego kina polskiego, a ja tego nie kupuję.
W "Egzaminie" bardzo nie podobało mi się użycie muzyki, zupełnie niepotrzebne, na siłę i nieco zbyt duża kumulacja nieszczęść spadająca na głównego bohatera.
Reszta rzeczywiście bardzo dobra, tylko czy to powód żeby wrzucić całą polską kinematografię do kosza?
Miałem kiedyś podobną wkrętkę na kino czeskie, wywyższając je nad polskie.

O nie, niczego do kosza nie wyrzucam. Jest kilka bardzo dobrych polskich filmów, zwłaszcza starszych. Mówię tylko, że bardziej podoba mi się kierunek, w którym rozwija się kinematografia rumuńska, zwłaszcza w ostatnich latach. A kina czeskiego nad polskie bym nie wywyższała , bo poza kilkoma perełkami ("Palacz zwłok" czy "Sklep przy głównej ulicy" -a to w zasadzie film słowacki) jest o wiele bardziej mieszczańskie i skonwencjonalizowane

A kto to napisał -"czy kiedykolwiek doczekam się czegoś takiego (lub choćby podobnego)w rodzimej kinematografii"?

Kino czeskie jest antykonwecjonalne w porównaniu z polskim: "Jara Cimrman śpi", "rok diabła", "Samotni".... i tak bez końca.

Dobrze, nieprecyzyjnie się wyraziłam. Czy kiedykolwiek doczekam się czegoś podobnego w nowej polskiej kinematografii? Co do kina czeskiego - "Rok diabła" tak bardzo, ogólnie Zelenka tak bardzo , ale co dalej bez końca to nie wiem.

Dla mnie to świetnie, że Rumuni robią swoje, a my swoje i nie rozdzieram szat.
Co do Czechów jest mnóstwo klasyki np "Jara Cirman śpi" - rewelacja.

Podoba mi się Wasza dyskusja, jest na poziomie, można sobie tylko życzyć, by zawsze tak to wyglądało ;-) Oczywiście każdy z nas ma jakieś swoje racje, osobiście może nie do końca się zgadzam z megi co do naszej rodzimej produkcji, ale jak najbardziej szanuje zdanie (każdy ma swoje gusta). Filmu jeszcze nie widziałem (dopiero dzisiaj się wybieram), więc na jego temat nie będę się wypowiadał ;-)
Pozdrawiam

Dołączam do Tytuuusa - rzeczywiście Waszą dyskusję przyjemnie się czyta, jak na filmwebowe zwyczaje jest kulturalna i rzeczowa. Wyniosłam z niej kilka tytułów do sprawdzenia ("Skarb", "Wtorek po świętach"). Sama podzielam raczej gusta megiczarnobialej, a jeśli chodzi o polskie kino mieliśmy właśnie coś wybitnego - "Ostatnią rodzinę" - dech mi zaparło, że tak doskonały pod względem formalnym film potrafi zrobić reżyser-debiutant (jeśli chodzi o treść, nie interesują mnie dyskusje pt Tomek wcale taki nie był. :) )

Łączę się w bólu i nadziei. Chociaż mam wrażenie, że w polskim kinie coś się ostatnio ruszyło to dalej nie potrafię
go oglądać.