Raczej nie taka intencja przyświecała twórcom, lecz ja właśnie tak go odbieram. Jestem w stanie zrozumieć, że można mieć pasję, chcieć wypróbować samego siebie, poodczuwać adrenalinę, naoglądać się pięknych widoków itd. Rozumiem tym bardziej, że sama mam męża, który jest zapalonym piechurem górskim - no i fajnie. Jednocześnie uważam jednak, że porywanie się na aż takie eskapady, jak przedstawiona w filmie, w przypadku ludzi, którzy nie są singlami, jest po prostu samolubne. I głupie. Nawet mniejsza o ryzyko poniesienia śmierci czy doświadczenia traumy z powodu śmierci innych. Ale tracić zdrowie i pełnosprawność i musieć żyć tak do kresu swych dni? Moim zdaniem nie warto.