Nawet ludzie idąc na relatywnie niską Śnieżkę 1602 m. n. p. m. mają kryzysy. Kiedyś widziałem wyczerpane dwie młode dziewczyny na czarnym szlaku bodajże w Białym Jarze z małymi plecakami, byle jak ubrane a wiało niemiłosiernie, mgła i zimno, a był to sierpień. Potem siedząc w restauracji na szczycie jedząc słodką bułkę i pijąc ciepłą herbatkę zobaczyłem jak wparowały do środka wyczerpane i ledwie żywe - jak potem wróciły to nie wiem, może nocowały. Ostatnio we wrześniu na Giewont wyszedłem ze słonecznej Doliny Małej Łąki w krótkim rękawku ale mając w plecaku polar i kurtkę, bo jak się potem okazało na Przełęczy Kondrackiej wiał zimny wiatr i ciuchy się przydały by potem wejść na śpiącego rycerza. Oczywiście w drodze na szczyt nie brakowało ludzi, którzy nie mieli co na siebie ubrać i dygotali z zimna, patrzących na mnie z zazdrością, że mam na sobie ciepły polar i kurtkę przeciwwiatrową. Góry to pasja, góry trzeba szanować i czuć do nich respekt. Pozdrawiam z pięknej ale niestety płaskiej Ziemi Lubuskiej.