Dobrze nagrany, nie jest przerysowany, ale... mnie osobiście zawiódł. Chyba głównie przez zafałszowanie postaci Halla. Obejrzałam sporo dokumentów na ten temat (niektóre bardziej angażujące niż ten film i z równie dobrymi zdjęciami) i wątek Halla ciągle jest nieco wybielany. W tym filmie wszyscy zostali przedstawieni dość uczciwie (z wyjątkiem zmarginalizowania Biedlemana), ale nie Hall. Tak jakby bano się powiedzieć wprost, że sporo "drobnych błędów, które popełniono" popełnił właśnie on. Momenty dyskusyjne są tu dopowiedziane na jego korzyść (Weathers twierdzi, że Hall kazał mu czekać na siebie, a w filmie jako pewnik pokazano, że go źle zrozumiał, pojawiły się też głosy, że Hansen wcale nie był aż tak zdeterminowany, a tą determinację wzniecał w nim Hall, nie ma natomiast żadnego dowodu kto z tej dwójki chciał iść, a kto zawracać, film natomiast stawia wyrok: to Hansen się upierał żeby wejść). Przez to film stracił na dramaturgii, zgubił to co mogło być jego przesłaniem - jak dwóch do tej pory zawsze rozsądnych i zawsze stawiających na bezpieczeństwo Himalaistów, kompletnie może stracić rozum w obliczu absurdalnej rywalizacji, w zasadzie o pietruszkę (bardzo drogą i sławną pietruszkę ;-). To się nigdy nie powinno stać, ale film nie stawia niewygodnych pytań, nie pokazuje uszczypliwości Halla wobec Fishera (które można wyłapać w filmie dokumentalnym), nie pokazuje ich szalonej ambicji, języka liderów "każdy może spełnić swój sen" (to były ich słowa nie uczestników). Do tej tragedii doprowadziło nie co innego jak błędy Roba Halla i Scotta Fischera. Za ich błędami poszły dopiero błędy przewodników, którzy zgłupieli, kiedy liderzy zaczęli oczekiwać i robić co innego niż było ustalone, dlatego żadnego z przewodników nie można winić. Tylko szefów (szczególnie za wysłanie za małej ekipy do poręczowania, za zmienianie zdania, za nie zawrócenie nawet jak już przewodnicy sami na własną rękę zawrócili. Z tej dwójki nieznacznie mniej źle oceniam Fishera, bo wyłożył większą kasę na przewodników (co się sprawdziło) i dlatego, że miał mniejsze doświadczenie. Ale film stawia inną diagnozę, miejscami bardzo poprawiając prawdziwego Halla. Robiąc z niego do końca stonowanego, choć to nieprawda. Ale tak jest jak przy robieniu scenariusza konsultuje się z wdową...