Cenię sobie ten film dlatego, że pokazał uczestników feralnej wyprawy z 1996 roku jako zwykłych, ułomnych ludzi i że podkreślił patologię oczekiwań bogatych amatorów górskich, którzy myśleli że skoro zapłacili 65.000$ przewodnikowi za zaprowadzenie ich na samą górę, to niezależnie od wszystkiego tam wejdą. Jak na produkcję amerykańską warto pochwalić to, że oszczędzono nam patosu i kolejnej opowieści o bohaterstwie. To jest najwyższy szczyt świata - ludzie tam umierają. Na szczyt dobrze jest wejść - ale trzeba też z niego zejść. Nie wszystkim się udało i te ciała pozostaną tam prawdopodobnie już na zawsze. Niestety zbyt duża ilość postaci sprawia, że widzowi trudno się do którejkolwiek z nich przywiązać. Reżyseria jest poprawna, ale jednak czuć, że czegoś zabrakło, co wyniosłoby ten film do miana dzieł wybitnych.

Wszystkim, którym podobał się film gorąco zalecam przeczytanie książki pt: "Wszystko za Everest" Jona Krakauera - jednego z uczestników wyprawy, który również pojawił się w filmie. Lekturę pokonuje się błyskawicznie, a jego wersja wydarzeń (która nie jest jedyną słuszną wersją) z większą dokładnością opisuje tragiczne wydarzenia z 10 maja 1996 roku. Niebezpieczna pogoda, szereg błędów organizacyjnych, niewłaściwy osąd sytuacji a przede wszystkim wadliwy czynnik ludzki i ego doprowadziły do katastrofy.