Muszę przyznać, że "Excess Flesh" Patricka Kennelly'ego to kawał ekstremalnego kina, film raczej odrażający i nieprzyjemny, choć nie pozbawiony też szczypty czarnego humoru. Dość powiedzieć, że w trakcie seansu kinowego "Excess Flesh" w poznańskiej Muzie w ramach festiwalu Transatlantyk 2015 przynajmniej ze cztery osoby wyszły. Fabuła filmu toczy się wokół dwójki różniących się od siebie współlokatorek. Jennifer (Mary Loveless) pracuje jako modelka, posiada idealną figurę, uwielbia głośny seks i obżeranie się czipsami. Z kolei Jill (Bethany Orr) uważa się za osobę grubą, od 9 miesięcy jest bezrobotna, cierpi na depresję i aby złagodzić ból sięga po jedzenie, które jeszcze w trakcie konsumpcji (bądź już po) zwraca przy okazji bijąc się po twarzy. Kiedy Jennifer wyżywa się fizycznie na Jill ta druga ma już dosyć. Przywiązuje swoją przyjaciółkę łańcuchami, po czym zaczyna ją dręczyć fizycznie i psychicznie.

W "Excess Flesh" od razu widoczna staje się fascynacja reżysera zaburzeniami jedzenia np. bulimią i anoreksją (jadłowstrętem). Jednocześnie mamy tutaj do czynienia z krytyką świata mody (opresyjnym wizerunkiem kobiecej urody) dzięki któremu modelki wybierają niezdrowe diety i podejmują złe decyzje life-stylowe. Swoją drogą w trakcie projekcji "Excess Flesh" na myśl przyszły mi takie filmy jak "Requiem dla snu" (2000) czy "Misery" (1991), adaptacja poczytnej powieści Stephena Kinga. Sporo szaleństwa, wstydu i agresji, dużo obrzydliwych odgłosów wydawanych w trakcie konsumpcji, odrobina gore i wymioty. Do tego smutek i nienawiść, obżarstwo jako akt rebelii i frustracji. Zdecydowanie konfrontacyjne kino z rewelacyjną grą aktorską Bethany Orr, która niemal stopiła się ze swą rolą. Reżyser w trakcie pogadanki po filmie stwierdził, że jego ulubionymi reżyserami są Andrzej Żuławski, David Lynch i Abel Ferrara. To widać i czuć w "Excess Flesh". Zaiste food torture porn. :-)

http://dtbbth.blogspot.com/2015/08/transatlantyk-2015-more-than-honey-2012.html