I dobrze myślisz

Trochę tak, przynajmniej w pierwszej połowie filmu. Potem to już studium obsesji.

A mi się kojarzy z przeczytanym kiedyś opowiadaniem fantastycznym, gdzie młoda żona starego naukowca/alchemika była przezeń zmuszana do noszenia dziwnej opaski na szyi i do picia dziwnego wywaru. Zakochał się w niej młody mężczyzna, z wzajemnością. Zaplanowali ucieczkę, która się powiodła. Szczęśliwi, wreszcie wolni od niebezpieczeństw, spędzili razem upojną noc. Rano mężczyzna przekonał się, że leży w objęciach trupa. Okazało się, że dziewczyna popełniła kiedyś samobójstwo, prawdopodobnie po zawodzie miłosnym. Stary alchemik zdołał przywrócić ją do życia, ale by żyć, musiała codziennie pić ten dziwny wywar. Straciła też wspomnienia poprzedniego życia. ----- To było fajne opowiadanie, bo cały czas trzymało konwencję ratowania dziewczyny z rąk potężnego ciemiężyciela, walki i zwycięstwa prawdziwej miłości :)