Lars von Trier uważa dzieło Vinterberga za dobre.Świadczą o tej trafnej ocenie również liczne nominacje i nagrody.Wiele jest filmów o podobnej tematyce, ale ten właśnie zrobił na mnie niesamowite wrażenie.Osobiście uważam, że jest bardzo dobrym obrazem.Poruszającym do głębi.

Mocna scena w 56 minucie z Thomsenem, chyba najlepsza z całego filmu w której m.in. głos zabiera matka.Wznosi toast i wypowiada się w sposób krytykujący na temat syna.Okrutnie odrzuca go, ośmiesza publicznie i pod presją i na oczach wszystkich - każe mu przeprosić ojca.Christian załamany uśmiecha się nerwowo, wypija duszkiem jedną lampkę czerwonego wina, po czym natychmiast potem drugą.

Przyjęcie niekontrolowane, czyli rodzinna katastrofa.Obraz dosadnie przepełniony wyobcowaniem.Ukazujący obłudę w dość w zaskakujący sposób.
Jest silny przekaz i nawet uroniona łza.