Nie mogę się zgodzić, choć wykazano wyczerpująco wszelkie rzekome minusy tego filmu. Może i faktycznie nie dla wszystkich jest to śmieszne. Może i faktycznie niektórzy wymagają od filmu spójności, płynności, jednolitej i wciągającej fabuły. Widać ja do takich ludzi nie należę. Nie przeszkadza mi oglądanie bohaterów, którzy pojawiają się i znikają, wikłają się w absurdalne sytuacje, do bólu uwypuklają pewne przywary i schematy.
Co do dowcipu.... Czy to nowość, że w tamtych czasach żarty i gry słowne były kształtowane tak, że obecnie tylko być może koneserzy i ludzie, którzy mogą sięgnąć tak daleko pamięcią są w stanie je zrozumieć? Ci, którzy chowali się na kinie lat '80 - zwłaszcza komediach (np Barei) - nieważne, czy pamiętają te czasy osobiście, zrozumieją i się pośmieją. Ja się śmiałam. I nie miałam problemu, żeby zrozumieć, o co w filmie chodzi.

Twoje porównanie do filmów Stanisława Barei uważam za wielce ryzykowne. Sam się zaliczam do grona wielbicieli twórczości autora "Bruneta wieczorową porą" i "Misia". Te filmy, oraz jeszcze kilka innych, nie przestają mnie bawić, nawet po wyjęciu z kontekstu epoki. I chyba nie tylko mnie jednego, jeśli wnioskować z nieustającego festiwalu powtórek & wznowień na co najmniej kilku kanałach telewizyjnych.

"Filipa z konopii" skłonny byłbym przyrównać co najwyżej do "Rysia", czyli do zrealizowanego kilkanaście lat po śmierci Barei sequela "Misia". Niby jest tam scenariusz St. Tyma (nienajgorszy - czytałem), a jednak do klasyki dobrego humoru to ten film raczej nie wejdzie. Najkrótsza recenzja (nie moja, niestety): "Coś się stało temu Rysiu!".

Nie porównałam nic do niczego, po prostu przytoczyłam pewien przykład. Nie wiem czemu tak wielu ludzi bardzo nadużywa terminu "porównanie". Nie mówię, że nie masz racji, nie mówię, że rację masz. Po prostu się z Tobą nie zgadzam - oboje mamy prawo do indywidualnego odbioru danego filmu, czy innego dzieła.
Rysia nie oglądałam, prócz pewnych fragmentów (tak, wiem o co chodzi), gdyż jakoś nie mogłam i nadal nie moge się do niego przekonać. Pewnie z tego względu ja uznam Twoje prównanie, jako spore nadużycie.
W moim przypadku jest też chyba trochę tak, że wiele kwestii wydało mi się znajomych - funkcjonują w moim domu na zasadzie żartu i dopiero po obejrzeniu tego filmu udało mi się zidentyfikować ich pochodzenie. Może stąd dodatkowy sentyment.