W filmie zwierzęta na końcu pokonują "młodych, wykształconych" . W książce nie.

8. Czaszkę Majora wetknięto na kiju gdzieś o ile dobrze pamiętam w ogrodzie przy gospodarstwie, w książce po wygonieniu Jones'a z gospodarstwa była czczona jako relikwia i pamiątka tego, który ich natchnął do walki o swoje prawa. Na końcu zaś nie zwracali już uwagi na czaszkę "jakiegoś starego wieprza" (coś w tym stylu) - to kolejna sprawa ukazująca wymazywanie pamięci i wynikającej z niej chęci walki o swoje prawa.
9. W książce był moment, gdy po wykonaniu pierwszej publicznej egzekucji (gdy kury itp. przyznały się do współpracy ze Snowball'em, który miał przychodzić po nocy w sekrecie i podburzać je przeciwko Napoleonowi, i psy je rozszarpały) zwierzęta przyszły do "przydupasa" Napoleon'a, ministra propagandy o imieniu Squealer z pytaniem, że jak to, przecież jedno z przykazań folwarku mówi, że żadne zwierzę nie zabije drugiego. Na co Squealer odpowiedział, że niedokładnie pamiętacie, bo dokładnie to to prawo brzmi "Żadne zwierzę nie zabije drugiego bez powodu". (nie pamiętam dokładnie, po której egzekucji do tego doszło - wydaje mi się, że właśnie po pierwszej). Ten fakt został w filmie animowanym pominięty, o ile dobrze pamiętam
10. Koń Boxer kopytem zatrzymał psy, gdy po wykonaniu publicznej egzekucji o coś zapytał (?), co rozsierdziło Napoleona i kazał psom rozszarpać Boxer'a.
Dla mnie to znamienny moment. Wtedy to na oczach wszystkich zwierząt, a co najważniejsze samego Napoleona ujawniło się, że sam Boxer mógłby powstrzymać psy. A co dopiero wszystkie zwierzęta. Wszystkie zwierzęta, gdyby się zebrały razem, wygoniłyby świnie i psy z folwarku.
Ale one przegapiły ten moment. Potem: 1) Boxer doznał kontuzji i został wywieziony i uśmiercony, 2) świnie rozmnożyły się dzięki życiu w wygodzie i dostatku, ich młode chowały się oddzielnie od młodych reszty zwierząt i dzięki temu też miały dostatek, jak dorosłe świnie, 3) a zwierzęta tyrały od świtu do zmierzchu za głodowe racje żywnościowe, przez co słabły fizycznie, ale też co gorsza psychicznie. Stopniowo kolejne pokolenia zapomniały o ideałach rewolucji, bo świnie tego dopilnowały, aby tak się stało, np. gdy Boxer zaczął nucić pieśń rewolucyjną "Zwierzęta Anglii", tak z serca, bo poczuł tęsknotę za czasami, gdy walczyli o wolność, i reszta zwierząt też zaczęła ją nucić, przyszła świnia i powiedziała, że ta piosenka jest niepotrzebna, bo jest dostatek - była potrzebna, by obudzić w zwierzętach chęć zrywu, by wygnać Jones'a, ale teraz, gdy on został wygnany, jest niepotrzebna, i zabroniona, a jej śpiewanie czy nucenie grozi śmiercią.
Te trzy rzeczy stały się, bo w tamtym momencie zwierzęta nie podchwyciły okazji do wygnania świń i psów z gospodarstwa.
Nie rozumiem, jak taki przełomowy moment z książki nie został ujęty w filmie animowanym.
11. Wspomniany w punkcie 10.-2) fakt, że młode świnie chowały się oddzielnie od młodych reszty zwierząt.
12. Wspomniane w punkcie 10.-3) nucenie pieśni rewolucyjnej "Zwierzęta Anglii" przez zwierzęta harujące na folwarku.
13. Pod koniec książki, świnie mają baty. A w filmie tych batów nie pamiętam

Aha, odnośnie punktu 3.:
Brak klaczy Mollie spowodował, że w filmie animowanym nie ma zawartego w książce momentu, gdy lekkomyślna i naiwna Mollie idzie do innego folwarku, a wcześniej jest oskarżana o to, że dawała ludziom wiązać sobie wstążki na grzywie. Po ucieczce (nie, to nie jest dobre słowo. Ona nie uciekła, bo nie odczuwała potrzeby ucieczki. One przeszła do innego folwarku, bo po prostu zwabiła ją wygoda, a nie jakieś ideały... O, mam, "Po opuszczeniu folwarku zwierzęcego"), ekhm... Po opuszczeniu folwarku zwierzęcego przedstawiona została przez Napoleona jako zdrajczyni ideałów, która nawiązała współpracę z ludźmi, którzy na pewno potem przyjdą złupić folwark zwierzęcy, a tym, który przekonał Mollie do opuszczenia folwarku, na pewno był Snowball. I Mollie na pewno nie biła się w bitwie pod Oborą z ludźmi. (chociaż sam nie jestem pewien, czy się biła, czy nie).

Czyli to kolejne zdarzenie ukazujące propagandę panującą na folwarku, i jak łatwo z bohatera stać się wrogiem, po byciu nazwanym zdrajcą.