Film rzeczywiście bardzo poruszający. Oprócz gry aktorskiej Toma Hanks'a zafascynował mnie sposób, w jaki główny bohater wypowiada się o swoim przeszłości. Jak na przeciętnego chłopca z niezbyt wybitną perspektywą na przyszłość, osiągał, mimo przeciwności życiowych,to, o czym inni mogli tylko pomarzyć. A on, siedząc na ławce, nie mówił o sobie, jak o wielkim bohaterze...

Trafne spostrzeżenie. Pomimo tego, że był prawdziwym bohaterem, nie myślał o sobie w ten sposób, lecz był skromnym człowiekiem z dobrym sercem i wieloma wspomnieniami.