Na początku muszę zaznaczyć, że książki nie znałem wcześniej (zamierzam to wkrótce naprawić). Zatem film oceniam niejako w oderwaniu od pierwowzoru literackiego.
Na szczególną uwagę zasługuje tu przede wszystkim główna postać, wykreowana przez szwedzkiego aktora Pera Oscarssona. Moim zdaniem doskonale wcielił się on w rolę młodego pisarza, który straciwszy środki do życia za wszelką cenę próbuje zachować pozory i poczucie godności. Bez sztuczności czy taniego patosu pokazał człowieka będącego na skraju szaleństwa spowodowanego, skrajnym wygłodzeniem. Wrażliwca, który nie potrafi odnaleźć swojego miejsca w społeczeństwie, błąkającego się po ulicach XIX-wiecznego Oslo (wtedy Kristianii). W tym świecie mieć znaczy być. Nawet (a może przede wszystkim) miłość ma swoją cenę.
Film przez lata nie stracił na swojej aktualności. Akcję można by spokojnie umieścić w jednym ze współczesnych, zachodnich miast. Przerażające jest jak mało znaczyć może osoba. Cytując fragment piosenki: "są ciężkie czasy dla wrażliwych ".
Wiele już było filmów o upadku człowieka czy człowieczeństwa w ogóle jednak żaden nie poruszył mnie tak bardzo jak "Głód". Ten obraz wręcz poraża autentycznością i to czyni go tak bardzo dołującym.
Nie można nie wspomnieć o świetnej muzyce Krzysztofa Komedy. Stanowi ona dopełnienie i doskonale współgra z tym, co widzimy na ekranie. Tym bardziej dziwi mnie fakt, iż film wydaje się być w naszym kraju zupełnie nieznanym.
Ogólny wniosek: film wybitny, który po prostu trzeba zobaczyć! Teraz czas na książkę.