"Gabinet figur woskowych" to film zaliczany to tzw. nurtu "ekspresjonizmu", który charakteryzował głównie niemieckie kino okresu międzywojennego. Paul Leni - reżyser, który przyćmiony jest zazwyczaj przez dwa nazwiska : F.Langa oraz F.W.Mournau`a - to sobą, której kino charakteryzowało się także obfitym uzyciem środków istotnych dla tego nurtu, takich jak skupienie się na tytułowej "ekspresji" aktorów (czyli na ich ruchach, mimice etc). czy na staranym dopracowaniu scenografi, która zazwyczaj budowana w studio, nabiera więc mistyczno - baśniowego wymiaru (jak np w "Metropolis") .
Wersja tego filmu, zktóra dane mi bylo sie zapoznac, była nieco niezwykła bowiem całośc dzieła została pokolorowana przeróznymi filtrami(zastanawiam się tylko czy zostało to automatycznie nałożone przez wydawców filmu czy tez ktoś domowym sposobem "pokolorował" film przy uzyciu coraz bardziej dostepnego tego typu softu). Wydaje mi się, że zabieg spełnil swą rola, jednak minusem jest to że psuł on w jakimś stopniu "istote" tego filmu, bowiem jak na wczesne lata dwudzieste , istnienie kolorowego filmu to fakt co najmniej dziwny.
Sama fabuła filmu da się stresic w jednym zdaniu : w pewnym lunaparku, właściciel ubogiego "gabinetu figur woskowych" zaturudnia poczatkującego poete, do napisania "starsznych" historii odotyczących prezentowanyh figur. Leni przedstawia nam w filmie : historie sułtana oraz iwana grożnego + motyw z Kuba Rozpruwaczem na dokładke. Same opowięsci o tych trzech panach nie wzbudzily we mnie jakiegos wiekszego zaciekawienia, choc warto zwrócić uwage na same środki wyarzu, uzywane przez Leni`ego( chocby na bardzo ciekawą scenografie oraz nie mniej ciekawa gre aktorów).
Porównując "Gabinet figur woskowych" mozna zestawiąc go ze znanym filmem Wiene`a "Gabinet Dr. Caligari" bowiem oba dzieła cechuje wiele podobieństw. Jednak w konfrontacji tej film Leni`ego okazuje sie przynajmiej w moijej opinii, filmem o klase gorszym : przede wszystkim sama warstwa fabularna jest o wiele nudniejsza i nużacą, mniej jest w nim typowych dla ekspresjonizmu środków filmowych a wreszcie film ten nie ma tego "czegos" co posiada "Gabinet Dr. Caligari" - minowicie wspaniałego klimatu a nie tylko ceinie kiczowatej grozy.